Znów To powróciło Znów mnie na łopatki powaliło Choć nie tego chciałem To znów ciebie ujrzałem Tą jedyną którą kochałem Tą jedyną z którą być chciałem . Tą jedyną wyśnioną wymarzoną

składanie kalendarza...

Otulona czerwienią płatków róży Posypana cynamonowym mym spojrzeniem Nasycasz się naszą drażniącą obecnością Usnutą z chwil radości oblanych ciszą

jeden z wierszy...

Tykanie świerszczy ma w sobie coś przerażającego...

Wiersz o umieraniu

Najdłuższy wiersz, który przyszło mi napisać. Przesłanie tragikomiczne, ale chyba dość oczywiste w odbiorze. Zachęcam do lektury.

Jeden z wierszy, które ze względu na pospolitość budowy nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Nie mogłam jednak zapomnieć o tej usłyszanej kiedyś historii i właśnie to zadecydowało o jego dodaniu. Cóż zrobić - historia zwyciężyła.