Każdy z nas ma jakieś zasady. Nawet jeśli ich w praktyce nie ma, to przecież można błysnąć gdzieś w towarzystwie, że się takowe posiada. I że są sztywne i nie do złamania. Słyszycie ten pomruk podziwu?

Fenomen? Możliwe, nie jedyna gra, która przykleja pokolenia do komputera, włada czasem, wyznacza rytm dnia. Czy to nie za dużo jak na cyferki na monitorze?

Projektowi tarczy antyrakietowej nie można odmówić długiej walki toczonej przed ostateczną porażką. Wycofywanie się z niego trwa już od półtorej roku. Ale tak motywy forsowania jak i zarzucenia tego projektu są inne niż oficjalnie podawane.

"O więcej obiektywizmu krzyczę", czyli media i ich błędne podejście do subkultury szalikowców.

Przede wszystkim kupować bilety, a jednocześnie wiele innych rzeczy - np. grać w pasjansa.