Chodzą do szkoły z nadanego im obowiązku lub omijają szkołę szerokim łukiem. Lekceważą sobie wszystko, nie słuchają nauczyciela i wywierają presję na słabszych rówieśnikach. Jak zrozumieć dzisiejszą młodzież?

Co raz więcej ludzi choruje na cukrzycę, ale wiedzę o niej w społeczności jest nadal niewielka.

Zabawki edukacyjne zdobywają coraz większą popularność wśród rodziców i ich pociech. Dziś nie liczy się tylko dobra zabawa, ale także to, by dzięki niej rozwijać intelektualnie dziecko.

W Polsce dzieci posiadające szczególnie wysoki iloraz inteligencji traktowane są niczym dzieci szczególnej troski.

Pewien 12-latek rzucił w swojego kolegę "kozą" z nosa, co zakończyło się gonitwą dookoła ławek. Kiedy matematyczka uderzyła tego drugiego w pośladek, uczeń rozzłościł się i ryknął: "K...a, spier...j, ch..u!!! Przy...ć pani?!".

„Chciałem zostać inżynierem, ale miałem same tróje ze ścisłych przedmiotów, na historie też mnie nie przyjęli, ale na polonistyce były jeszcze miejsca”. Te słowa można było usłyszeć od pewnego, dość specyficznego, nauczyciela języka polskiego.

Środowisko nauczycieli pod koniec stycznia zaproponowało częstsze przerwy w nauce, nawet kosztem krótszych wakacji letnich.

W czerwcu szóstoklasiści muszą wybrać gimnazjum, w którym chcą kontynuować naukę. Pod koniec miesiąca dowiedzą się, do której szkoły zostali przyjęci. W Tarnowie najlepszym okazało się Gimnazjum Dwujęzyczne.

Jeżeli edukacja ma być szansą dla ucznia, powinna jak najpełniej przygotować go do życia. W XXI wieku nie stracił swej aktualności postulat non scholae sed vitae discimus: uczymy się nie dla szkoły, lecz dla życia.

Stany Zjednoczone nazwane przez jednego ze swoich prezydentów „najsprawiedliwszym, najbardziej postępowym, najbardziej honorowym i najbardziej oświeconym narodem świata” od ponad 200 lat zaangażowane są w proces „poszerzania granic demokracji".