Patrząc na polską lewicę w różnych konfiguracjach mam od dawna nieodparte wrażenie, że źródłem jej kłopotów są problemy z tożsamością.

Co można zrobić, by wymazać z pamięci chwile do których się tęskni? Czy jest to w jakiś sposób możliwe? Jak zastąpić „chorą miłość” w nienawiść? Czy nienawidzić byłoby łatwiej niż tęsknić?

Miłość, najwięcej słów o Niej, najwięcej poezji, najwięcej myśli, literatury. Mnóstwo aforyzmów, przysłów, powiedzeń. Tysiące sonat, koncertów, romansów. Niezliczone filmy i seriale.

Infrastrukturę tworzy się na ogół po to, by czemuś służyła. Infrastruktura informacyjna, tworzona pod patronatem MSWiA powinna – podobno – sprzyjać rozwojowi przepływu informacji. Tyle wieści z resortu.

Obserwując w ostatnim czasie działalność polityczną SDPL i jej lidera Marka Borowskiego, nie sposób ulec wrażeniu że coś jest nie w porządku z tym ugrupowaniem.

Idą, widzę je. Nietrudno dostrzec. Gotowe zagłuszyć sumienie alkoholem. Uparte, by znaleźć i wziąć przyjemność, która przepełniona testosteronem łatwo wpada w ich sidła.

Czy to w ogóle jest możliwe, by wychować mężczyznę? Czy da się sprawić, by z leniwego, niechlujnego czy egoistycznego typa zmienił się w faceta naszych marzeń?

Pożegnałem się już z kilkoma politykami lewicy, z Leszkiem Millerem – bez żalu i z uczuciem ulgi, z Józefem Oleksym – z zażenowaniem, niesmakiem. Czas na Aleksandra Kwaśniewskiego.

Zastój polityczny oraz regres mentalnościowy Polaków napawa lękiem. Zbliżają się kolejne wybory, przyjrzyjmy się więc sytuacji w naszym kraju.

Święta za pasem, wszędzie czuć tę niepowtarzalną atmosferę. Wystawy sklepów wspaniale przystrojone, udekorowane domy, z radia lecą kolędy. Nasi posłowie nie mają jednak przerwy. Pilnie pracują, wytrwale zmieniają Polskę na lepsze. Tak....