Można śmiać się z teorii spiskowych. Można pukać się w czoło słuchając interpretacji wydarzeń. Ale czy można udawać, że nie widzi się dziwnych zjawisk? Czy można je ignorować jeśli nie powinno ich być? Przejść nad nim do porządku?

Kogo mamy przed oczami słysząc „student”? Mizernego chłopaczynę w swetrze, chłepcącego zupkę instant na akademikowym tapczanie. Kubek jeszcze przywieziony z ojczyzny, rzecz jasna. Budżet pochłonęły już piwa i ksero, a do pierwszego daleko.

O ile podniesie się poziom wszechoceanu, jeśli zbudujemy oraz zwodujemy statek o wyporności 1 000 000 ton i maksymalnie go załadujemy?

Czy czasy segregacji dawno już minęły? A jeżeli nie, to jakie wnioski można wysnuć z jej istnienia. Z przymrużeniem oka o stanie toalet.

Nie zgadzam się z badaniem przeprowadzanym przez pewny serwis. Nie zgadzam się z nim, ponieważ dzieli on potencjalnych pracowników na tych, co chcą zarobić, aby żyć i na tych, co zarabiają, robiąc to, co lubią.