Ron Howard lubi chodzić na skróty i budować filmowe światy w czarno-białych kategoriach. Tym razem jest inaczej - Frost jest dwuznaczny, a Nixon do końca filmu pozostaje zagadką.

Wiekowy pan o powierzchowności ulanej gruszki szuka sensu, ciekawostki, towarzystwa, miłostki bądź miłości nawet. Tęsknie wodzi wzrokiem za przypadkowymi zakochanymi parami w parku. Przeciągle, powłóczyście spogląda na plakaty, pocztówki -

Gdy przybędzie trzech żebraków, ktoś musi zginąć.

Każdy z nas chciałby być akceptowany przez otoczenie. Chcielibyśmy, żeby inni tolerowali naszą inność i naszą odmienność, w końcu to, kim jesteśmy to nasza indywidualna sprawa.

To nie jest arcydzieło. Ten film nie powala na kolana. Jednak tak jednostronny osąd jest dla niego krzywdzący.

Chcielibyście wiedzieć, jakie jest kino Almodovara? Odpowiedzi udzieli wam Ewa Mazierska w swojej najnowszej książce „Słoneczne kino Pedro Almodovara”.

Już w piątek rusza 23. Warszawki Międzynarodowy Festiwal Filmowy. Polska publiczność będzie miła szanse zobaczyć najciekawsze filmy z Polski i świta.