Miłość nie zawsze kończy się happy endem, ponieważ nieraz różnice między osobami są tak wielkie, że nie potrafią oni być ze sobą i się rozstają. Jednak to nie powinno nigdy być przyczyną do zamknięcia się i załamywania.

„Nie, ta do Ciebie zupełnie nie pasuje” – słyszysz i odkładasz najładniejszą sukienkę, jaką kiedykolwiek widziałaś. Chciałabyś zapisać się na jogę, jednak rady koleżanek skutecznie odwodzą Cię od tego pomysłu.

Każdego dnia, kiedy idąc do szkoły, mijamy tych samych ludzi. Jedni śpieszą się do pracy inni do szkoły. Wtedy właśnie zastanawiam się, jaki jest sens życia, dlaczego warto żyć?

Siedzę przy biurku i usiłuję coś zrobić... No właśnie co takiego? Aha! No tak – trzeba napisać kolejna pracę zaliczeniową... Po czym oddadzą jej wypracowanie, powiedzą, że ma dryg literacki, ale jest niesystematyczna. Klasyka!!

Czy trzeba być kontrowersyjnym, aroganckim i buntowniczym, by stać się spełnionym? Czy jednostki takie jak Rimbaud i Verlaine są bardziej godni miana niezapomnianych niż niewyróżniające się niczym szczególnym jednostki?

Czy możliwe jest niepamiętanie?

Martwica wywołana nadmiarem miłości brzmieć może niewyobrażalnie, w hollyświecie wszystko jednak jest możliwe.

Jak mawiał pewien satyryk „miłość to triumf wyobraźni nad inteligencją”. Czy miał rację? Czy to prawda, że miłość jest ślepa? A może po prostu pozwala na odkrycie w człowieku wartości, których inni wcześniej dostrzec nie potrafili?

Miłość nie zawsze kończy się happy endem, ponieważ nieraz różnice między osobami są tak wielkie, że nie potrafią oni być ze sobą i się rozstają. Jednak to nie powinno nigdy być przyczyną do zamknięcia się, bo życie musi toczyć się dalej.

Założenia mojej filozofii można ująć w ośmiu punktach...