Pracując w jednej z agend rządowych tkwiłem w przekonaniu, że nie ma już ludzi, grup formalnych, czy też nieformalnych, które z własnej i nieprzymuszonej woli pracują „po godzinach” na rzecz jakiejś idei, na rzecz sprawy.

Zbliżają się wybory. Każdy z nas jest cząstką prawie czterdziestomilionowego państwa. Czy nie jesteśmy mu coś winni?

Mowa o tym, co jest ważne, mniej ważne, a co w ogóle takie nie jest. Rzecz w tym, żeby wiedzieć co i nie poddawać się zbyt łatwo.

Dzięki grom internetowym, niektórzy znajdują drogę do nawiązania swoich najciekawszych życiowych relacji...

Kiedyś należało kogoś dość dobrze poznać, by wiedzieć, czy lubi fasolkę po bretońsku. Dzisiaj takie informacje łatwo znaleźć na licznych portalach służących autoprezentacji.

Od dawna straszono nas losem biednych wynalazców wykorzystywanych przez przedsiębiorców burżuazyjnych. Wydawałoby się, że współcześnie wynalazcy radzą sobie znakomicie, często doznając złotego deszczu nawet za drobne usprawnienia.

Szukamy w sobie tej jednej milionowej przed lustrem, mamy cichą nadzieję, że widzi ją cały świat - i tu jest całkiem odwrotnie. Świat jest ślepy, bawimy się w relatywizację i absolutyzację, i jest nam z tym (od wieków) bardzo dobrze.

Małysz zajadał się czekoladą, piłkarze trenera Engela zupkami w proszku. No a teraz mamy pasztet – idol młodzieży reklamuje piwo!

Już jakiś czas temu zacząłem się zastanawiać, po co ludziom seks? Czy można obyć się bez seksu?

Nie ma zbrodni bez kary.