Kogo mamy przed oczami słysząc „student”? Mizernego chłopaczynę w swetrze, chłepcącego zupkę instant na akademikowym tapczanie. Kubek jeszcze przywieziony z ojczyzny, rzecz jasna. Budżet pochłonęły już piwa i ksero, a do pierwszego daleko.

Kogo mamy przed oczami słysząc „student”? Mizernego chłopaczynę w swetrze, chłepcącego zupkę instant na akademikowym tapczanie. Kubek jeszcze przywieziony z ojczyzny, rzecz jasna. Budżet pochłonęły już piwa i ksero, a do pierwszego daleko.

Akademiki okryte są w Polsce złą sławą. Porównałam polskie domy studenckie z odpowiednikami niemieckimi i doszłam do wniosku, że to, by coś zmienić, zależy w dużej mierze od nas samych.

Na początku września 68 studentów reprezentujących 39 uczelni z 14 państw europejskich spotkało się na Uniwersytecie Cambridge z okazji drugiego Europejskiego Sympozjum Naukowego Amgen. Uczestnicy tego spotkania to przyszła elita naukowa Europy.

Czy studia są dla nas tym czym były dawniej? To inwestycja w przyszłość czy w pseudoswobodę? Ucieczka czy świadoma decyzja? Pęd tłumu czy wynik indywidualnych przemyśleń?

Wiedza to potężna oręż. Z tym zgodzi się chyba większość. Zgłębianie jej, studiowanie jest powszechne do tego stopnia, że nie każdy tytułujący się wykształceniem wyższym prezentuje odpowiedni zasób tej wiedzy.

Zazwyczaj popieranie przez ludzi maskulizmu jako przeciwwagi dla feminizmu jest dla zaangażowanych maskulistów i maskulistek denerwujące. Ostatnia kampania prezydencka pokazała jednak, że nie do końca słusznie.

Zanim kolejny raz rzucisz słuchawką, cedząc przez zęby niemiłe słowa w stronę dziewczyny proponującej nowy kredyt bądź miłego chłopaka zapraszającego na prezentację kołder, weź głęboki oddech, policz do 10 i przypomnij sobie ten artykuł.

Zwątpienie. Obawa czy wybór danych studiów był dobrą decyzją. Co z moją przyszłością? Tyle pytań bez odpowiedzi.