Wiele mówi się ostatnio o tzw. molestowaniu seksualny. Co jednak z sytuacjami, w których to głównie mężczyźni ulegają molestowaniu …i to wcale nie seksualnemu?

Przed chwilą przeprowadziłam szybką „ankietę”. Zapytałam kilku stuprocentowych facetów o atrybuty kobiecego świata. Wyniki były przewidywalne.

Czy zakaz pornografii ma sens? Czy poniża ona kogoś i ewentualnie kogo? Ja ocenić ją na tle szerszego kontekstu społecznego?

Size zero. Kingsajz. Minimalizm. Miniaturowość. I to głównie w talii, biuście i biodrach. Poczciwe 90-60-90 może się niepokoić o własną pozycję na rynku pracy i wdzięku...

Ileż to razy każdy z nas słyszał ten obleśny seksistowski i mizoandryczny tekst… Pamiętacie, w jakim kontekście on zazwyczaj pada? Tak jest, w kontekście zachowań seksualnych.

Gdyby sprawa Caster Semenya, biegaczki, której płeć zakwestionowano, a której testy genetyczne zostały przez IAAF utajnione, została rozstrzygnięta uznaniem jej za mężczyznę i odebraniem medali, byłaby świetnym przykładem tego, jak dyskryminowani ze względu na płeć są sportowcy. Ale nie tylko oni.

Ostatnio dość modnym tematem stało się określanie typu osobowości partnera płci jakby na to nie patrzeć męskiej... Na wstępie postaram się przybliżyć niewtajemniczonym pojęcia użyte w tytule artykułu.

Dlaczego czasami czujesz się dzieckiem, czy nastolatką, albo tak się zachowujesz, mimo, że jesteś całkiem dorosłą osobą? Czasami mówimy o kimś, że zachowuje się jak dziecko.

Czy przyjaźń damsko-męska to naprawdę tylko mit? A może prawda, w którą boimy się uwierzyć? Gdzie przebiega tak krucha granica między miłością i przyjaźnią?

Czym różni się przeciętna kobieta od feministki i czy feminizm, to najgorsze, co może mężczyzn spotkać? Tego dowiedzieć się możesz bardzo prosto, pytając swoją partnerkę: co sprawia, że jesteś gentlemanem, a co, że ona jest damą.