Dzisiaj, 8 grudnia przypada 15. rocznica podpisania „porozumień białowieskich” przez prezydentów Rosji, Ukrainy i Białorusi, które przypieczętowały rozpad najpotężniejszego imperium XX wieku – Związku Radzieckiego.

Od pewnego czasu mam marzenie. Piękne, idealistyczne lecz zarazem bardzo infantylne, utopijne, bez szans na spełnienie, a dla wielu pewnie głupie...

Szalenie rozbawił mnie artykuł o matematycznych wyliczeniach pod tytułem „Ale jaja! Polska ma szanse na awans do mundialu” na wirtualnej polsce.

Dwóch amerykańskich wykładowców chciało się zabawić, zaś polska doktorantka skłamała publicznie i sfałszowała podpis na znanym portalu. Kto na tym gorzej wyszedł?

W moim artykule chciałbym państwu pokazać, jak wiele polskich talentów mieszka poza granicami naszego kraju i często przez zaniedbanie PZPN-u , strzela bramki dla zagranicznych reprezentacji.

Każdy z nas chciałby być akceptowany przez otoczenie. Chcielibyśmy, żeby inni tolerowali naszą inność i naszą odmienność, w końcu to, kim jesteśmy to nasza indywidualna sprawa.

I śmiech niekiedy może być nauką, Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa, I żart dowcipną przyprawiony sztuką Zbawienny, kiedy szczypie, a nie kąsa.

Każdego roku wzrasta - choć powoli - wiedza o Powstaniu Warszawskim. Wraz z tą wiedzą wzrasta też liczba ludzi którzy biorą udział w obchodach. Widzą to powstańcy - i cieszą się. Widzą też politycy - i to bezczelnie wykorzystują.

Zamiast wakacji i radości podróżowania, bombardowania i śmierć!