Chyba nadszedł już czas by w imieniu wszystkich widzów, którzy na co dzień nie mają możliwości zrobić tego osobiście podziękować naszej wspaniałej Polskiej Telewizji.

Siadasz w kącie i myślisz, i spośród wielu tematów nasuwa ci się jedno: wspomnienie matki szepczącej na ucho: „tak można, ale nie należy”. I teraz, ponieważ że nie jesteś uczony, odpowiadasz prosto: ależ tak!

Siła nałogu podglądania telewizyjnych obrazów jest ogromna; telewizja od kilkudziesięciu lat oddziałuje na ludzkość, bez dnia przerwy.

W ostatnim czasie wyszła na światło dzienne, beznadziejna pomysłowość naszego ministra edukacji.

Początek roku szkolnego. Przygotowujemy wyprawki dla swoich najmłodszych pociech, a starsze dzieci z niecierpliwieniem oczekują spotkania z kolegami ze szkolnych ławek. Warto zatrzymać na dłużej te chwile.

Jest to chyba pierwszy znany przypadek tak dokładnego sprzęgnięcia efektów pracy z mocą płacy. I to na tak wysokim szczeblu nauki i techniki.

Po romansie z prywatnymi nadawcami i internetowym zesłaniu Tomasz Lis z pompą wraca do telewizji publicznej. Ze skutkiem raczej mizernym.

Warszawska dzielnica na prawym brzegu Wisły radykalnie się zmienia. To rowerowa (r)ewolucja Pragi-Południe. Parkingi wyrastają jak grzyby po deszczu.

Już dawno wykazano, że najzwyklejsze dziecko poddane systematycznej motywacji do intelektualnych dokonań jest w stanie zostać nawet mistrzem gry w szachy. Alan Bit to też zwykły chłopiec w otoczeniu pasjonatów informatyki.