"Świat dąży ku końcowi" - zapewne taka opinia krąży po całym świecie. Wszędzie, nawet na ulicach miast jesteśmy świadkami opowiastek, które wskazują na to, że koniec świata jest nieuchronny. Cóż, w każdym słowie jest jakieś ziarenko prawdy.

W dziesiątym rozdziale Apokalipsy prorok przedstawia wizję anioła stojącego jedną nogą na morzu a drugą na ziemi. Trzyma on w ręku książeczkę, która ma dziwną właściwość; zjedzona, w ustach jest słodka jak miód a wnętrzności napełniła goryczą.

Dzisiaj rano minęło 6 lat od śmiertelnego wypadku w moim rodzinnym mieście.

Na zakończonym właśnie Światowym Forum Gospodarczym w Davos nie pojawił się żaden przedstawiciel polskich władz.

Życie było kiedyś o wiele prostsze, głównie dlatego, że jeszcze 30 lat temu nikomu nie śniło się o Internecie, a mass-media były mrzonką tak odległą, jak dziś podróże poza układ słoneczny. I wtedy ludzie byli chyba zdrowsi psychicznie.

Nie tylko lot był tragedią. Od siedmiu miesięcy obserwujemy ciągły koszmar. Jak długo jeszcze?

Czy w Ziemię uderzy meteoryt? Czy w 2012 roku nawiedzą nas kataklizmy oraz katastrofy, które zakończą się tragicznie dla mieszkańców naszej planety?