Wiele razy zastanawiałam się, jakby to było, gdyby istniała tylko jedna płeć. I dochodzę do wniosku, że świat bez kobiet byłby nudniejszy. Ktoś powie: „mówisz tak, bo jesteś kobietą”, a ja odpowiem: "ale to nie oznacza, że nie potrafię myśleć jak mężczyzna".

Czy te uczucia, uczucie, którym kiedyś darzyliśmy kogoś, powróci do nas i czy znowu zaczniemy żyć tak, by bez wyrzutów sumienia oglądać się za siebie? Czy to przypadkiem nie jest masochizm psychiczny?

Czy przyjaźń damsko-męska to naprawdę tylko mit? A może prawda, w którą boimy się uwierzyć? Gdzie przebiega tak krucha granica między miłością i przyjaźnią?

Ileż to razy każdy z nas słyszał ten obleśny seksistowski i mizoandryczny tekst… Pamiętacie, w jakim kontekście on zazwyczaj pada? Tak jest, w kontekście zachowań seksualnych.

Studia genderowe, badające płeć od strony kulturowej, nie są złe. Niewłaściwe jest wykorzystywanie tych studiów do celów ideologicznych.

Feminizm na dobre zagościł już w polskiej rzeczywistości, ale czy ktoś słyszał o maskulizmie ? To ideologia, która analogicznie postuluje równość praw starając się zapobiegać dyskryminacji... mężczyzn

Mężczyźni wcale nie rządzą kobietami. To kobiety wyznaczyły mężczyzn na rolę swoich opiekunów i niewolników. Potwierdza to historia i kultura każdego społeczeństwa.

Kto ma lepiej kobieta czy mężczyzna? Czy siła psychiczna jednej strony przekłada się na możliwości fizyczne drugiej? Co z „babą” na drodze, a co z tacierzyńskim? Adamie czy Ewo?

Dlaczego jestem żeńską antyfeministką? Kiedy patrzę na mężczyznę, mam pewność, że nigdy nie poddał się on

Huczące od tematów związanych z problemem niepłodności fora internetowe mogłyby wskazywać na to, że w końcu nauczyliśmy się mówić bez obaw o tych sprawach...