Przed chwilą przeprowadziłam szybką „ankietę”. Zapytałam kilku stuprocentowych facetów o atrybuty kobiecego świata. Wyniki były przewidywalne.

Zdrada i niskie poczucie wartości kobiet to w ostatnim czasie problem społeczny. Przeprowadziłam refleksję nad jednym i drugim. Teraz pragnę się nią podzielić.

Gdyby sprawa Caster Semenya, biegaczki, której płeć zakwestionowano, a której testy genetyczne zostały przez IAAF utajnione, została rozstrzygnięta uznaniem jej za mężczyznę i odebraniem medali, byłaby świetnym przykładem tego, jak dyskryminowani ze względu na płeć są sportowcy. Ale nie tylko oni.

Mężczyźni wcale nie rządzą kobietami. To kobiety wyznaczyły mężczyzn na rolę swoich opiekunów i niewolników. Potwierdza to historia i kultura każdego społeczeństwa.

Ostatnio dość modnym tematem stało się określanie typu osobowości partnera płci jakby na to nie patrzeć męskiej... Na wstępie postaram się przybliżyć niewtajemniczonym pojęcia użyte w tytule artykułu.

Dlaczego czasami czujesz się dzieckiem, czy nastolatką, albo tak się zachowujesz, mimo, że jesteś całkiem dorosłą osobą? Czasami mówimy o kimś, że zachowuje się jak dziecko.

Czy te uczucia, uczucie, którym kiedyś darzyliśmy kogoś, powróci do nas i czy znowu zaczniemy żyć tak, by bez wyrzutów sumienia oglądać się za siebie? Czy to przypadkiem nie jest masochizm psychiczny?

Bardzo ciekawa historia

Niektóre kobiety są po to, by je uwielbiać, inne - żeby bzykać. Problem mężczyzny polega na tym, że ciągle mylą pierwsze z drugimi.

Spokój jest trudniejszy w osiągnięciu, bo wymaga większego skupienia się na pozytywnych aspektach osiągniętego później efektu.