W XXI wieku w kraju nad Wisłą, zaświeciła na niebie, nowa gwiazda. Człowiek o umyśle na miarę Kanta, talentem politycznym równy Bismarckowi i Churchillowi, a w kwestiach moralnych autorytet przewyższający jakiegoś tam Ratzingera czy Dalajlamę.

Zanim Polacy zostali Polakami, byli takimi samymi Słowianami jak wszyscy inni. Czy ten fakt do czegoś nas zobowiązuje?

Być może to bardziej zadanie dla językoznawcy, niż zwykłego zjadacza chleba, jednak postanowiłem się podjąć tego karkołomnego zadania. O tytułowaniu tych i tamtych w kraju nadwiślańskim słów kilka.

Czasem zdarzy mi się zapytać któregoś z kolegów, co by zrobili, gdyby nagle rozpoczęła się wojna? Niestety większość z nich odpowiada mi, że nic. Nic?! Nie walczylibyście o swoją ojczyznę? - pytam, a oni mi na to, że "o co tu walczyć?".

Platforma Obywatelska zajęła się sprawą in vitro, powołując radę do spraw bioetyki. W związku z tym zachodzi pytanie, czy nie czas, aby zająć się sprawą związków partnerskich.

"Dziennik Zachodni" (14 lutego 2007) informuje nas - "Postawiony bez zezwolenia wielki gołębnik na kilkaset ptaków przestał być samowolą budowlaną, gdy właściciel dokręcił do niego koła i dyszel".

Mamy chwilowe zawieszenie broni politycznej w kraju, z okazji żałoby po katastrofie autokarowej we Francji – możemy więc poruszyć temat zastępczy. Dla mnie zastępczy, bo jak internet i niektóre media, te „prawdziwie polskie” pokazują – temat główny.