Prowadzę mały serwis poświęcony problemowi oszustw dokonywanych na ludziach szukających pracy za granicą. Codziennie dostaję maile od poszkodowanych, w których przewija się ten sam schemat działania oszustów.

Kijem go, czy marchewką?

Opowiadanie oparte na przeżyciach autora w hrabstwach Kent i Sussex w Anglii. W latach 2009 i 2010.

- przynajmniej to wynika z przeprowadzonych badań. Marzą im się luksusowe auta, biżuteria i dacze.

Co mi dzisiaj dzień przyniesie? Ile dziś zarobię, czy poniosę straty. Zastanawiam się kolejny raz, czy zaciągnięty kredyt gotówkowy w wysokości 10000 złotych uda mi się oddać przed terminem i na nim zarobić?

Nie zgadzam się z badaniem przeprowadzanym przez pewny serwis. Nie zgadzam się z nim, ponieważ dzieli on potencjalnych pracowników na tych, co chcą zarobić, aby żyć i na tych, co zarabiają, robiąc to, co lubią.

Cechą charakterystyczną lidera jest to, że ludzie lub organizacje same chcą go naśladować.

Jedni nazwą go desperatem, inni widzą w nim niezwykły przebłysk kreatywności. Jedno jest pewne, niewielu zdecydowałoby się na taki sposób poszukiwania pracy. Czy studenci również powinni chwytać się takich metod?