Niejeden profesor spoza polonistycznej branży miałby poważne trudności z bezbłędną deklinacją omawianych poniżej wyrazów (rzekomo!) polskich...

oznajmia sekretarz Rady Języka Polskiego w artykule *Inżynier zabronił "H"* (Super Express). I dalej - "Nie możemy zabronić ludziom używania już utrwalonych nazw". A co z nowymi?

Do pojęć "czeski błąd" oraz "czeski film" dochodzi zatem "czeska nazwa państwa".

Czy w mediach są stosowane programy sprawdzające błędy w tekstach?

Dlaczego w dziedzinie słowotwórstwa, my (jako Polacy), okazujemy się nieudacznikami? Dla mnie jest to sytuacja męcząca i żenująca. Popadam we frustrację i obcym zazdroszczę ich języka - znowu są lepsi od nas!

Mamy przecież kelwiny, waty i dżule...

„Słuchaj, musisz się nauczyć migowego! Nawet nie podejrzewasz jak wiele możesz na tym skorzystać w swojej pracy!”

Na poniższe rozważania nie otrzymałem odpowiedzi z Rady Języka Polskiego, a zacytowane na wstępie dwie różne profesorskie opinie na temat wyrazu "ursusjanin/ursusianin" potwierdzają konieczność przemyślenia tematu na najwyższym polonistycznym szczeblu.

1 grudnia 2007 odbyło się 20. dyktando z naszego języka. Tym razem nie zostało ułożone przez znanego polonistę, ale propozycję tekstu dyktanda wyłoniono w konkursie (autorka - Renata Żemojcin z Opola).

Minęła dekada obowiązywania Konstytucji 1997. Czy ktoś ją przeczytał dokładnie i znalazł jakąkolwiek usterkę, nieścisłość?