Zbliżają się wybory. Każdy z nas jest cząstką prawie czterdziestomilionowego państwa. Czy nie jesteśmy mu coś winni?

Mowa o tym, co jest ważne, mniej ważne, a co w ogóle takie nie jest. Rzecz w tym, żeby wiedzieć co i nie poddawać się zbyt łatwo.

Politycy w mediach chętnie pokazują swoje ludzkie oblicze, a próbując zbliżyć się do potencjalnych wyborców oraz zyskać ich sympatię, odsłaniają pewne aspekty swojej prywatności.

Coroczna kolęda, czyli wizyta katolickiego duszpasterza, to dla mnie jedno z największych upokorzeń moralnych w ciągu całego roku. Tego dnia, w tej jednej chwili, tłamszone jest moje poczucie własnej wartości.

Kiedyś należało kogoś dość dobrze poznać, by wiedzieć, czy lubi fasolkę po bretońsku. Dzisiaj takie informacje łatwo znaleźć na licznych portalach służących autoprezentacji.

Przed chwilą przeprowadziłam szybką „ankietę”. Zapytałam kilku stuprocentowych facetów o atrybuty kobiecego świata. Wyniki były przewidywalne.

Szukamy w sobie tej jednej milionowej przed lustrem, mamy cichą nadzieję, że widzi ją cały świat - i tu jest całkiem odwrotnie. Świat jest ślepy, bawimy się w relatywizację i absolutyzację, i jest nam z tym (od wieków) bardzo dobrze.

- Niech Pan posłucha, sąd tak zadecydował, bo kierował się dobrem dziecka. - Ależ dobro dziecka nie było zagrożone. - No tak, patrząc tak dokładnie, ma Pan rację, ale sąd kierował się tym, żeby dziecko nie było zagrożone*.

Rząd Etiopii prowadzi wywłaszczeniową politykę w wielu regionach kraju za którą stoi plan utworzenia masowych plantacji. Proces ten uderza w podstawowe prawa człowieka oraz bezpieczeństwo żywieniowe rdzennych mieszkańców