Oto pierwszy rozdział książki dotykającej problemu izolowanych ludów Ameryki Południowej i nie tylko, która ukaże się najprawdopodobniej własnym sumptem na przestrzeni lipca bądź sierpnia bieżącego roku.

Rozstania ciąg dalszy.

Jeśli by rozpatrywać istnienie Boga, istoty tak wszechmocnej że mogłaby zapoczątkować wszelkie istnienie od materii nieożywionej poprzez proste organizmy po inteligentne stworzenia takie jak my ludzie. Można by powiedzieć, że to my otrzymaliśmy największy dar.

Większość z nas definiuje swoje problemy z „randkowaniem” jako strach przed podejściem, brak pewności siebie i obawą, że zabraknie przysłowiowego języka w gębie.

Miłość nie zawsze kończy się happy endem, ponieważ nieraz różnice między osobami są tak wielkie, że nie potrafią oni być ze sobą i się rozstają. Jednak to nie powinno nigdy być przyczyną do zamknięcia się, bo życie musi toczyć się dalej.

Oglądam twarze. Stare, zniszczone, biedne. Warszawscy Powstańcy, Żyją jeszcze, trwają. Świadczą o Tych Dniach. Nieliczni świadkowie. Kimże są dzisiaj?

Stała tam obejmując wzrokiem krajobraz. Szukała odpowiedzi na własne pytania. Starała się odnaleźć sens w wielkim bezsensie swojego życia. Tyle razy mówił jej „kocham”, tyle razy obiecał „na zawsze” i „nigdy więcej”. A teraz stoi sama. Wiatr delikatnie rozwiewa jej włosy…

Tam, gdzie anioł mówi dobranoc, a diabeł skamle prosząc o łaskę.

Cały tragizm sytuacji spoczywa we wspomnieniach. Pamięć upomina nas. Mówi. Dotyka starego, nie uwzględniając zmian. Ci, którzy byli nam bliscy, pojawiają się nagle jako zmory.

Miłość jest najpiękniejszym darem, jaki możesz otrzymać od losu. Dlatego, kiedy pojawia się obok Ciebie, powinieneś się na nią otworzyć i przyjąć ją z wielką wdzięcznością. W końcu - nie codziennie nas spotyka.