Mamy rok 1996 – a ja już 15 lat, czyli wystarczająco dużo, by zacząć pisać pamiętnik. Mój język pisany nadal daje wiele do myślenia, ale obiecuję, że będę się starał. Niestety moja polonistka mi tak łatwo nie daruje...

Może tak już jest, może niektórzy z góry skazani są na nieustanną samotność która wiąże się nierozłącznie z nieuporządkowanym stanem równowagi psychicznej...

Akademiki okryte są w Polsce złą sławą. Porównałam polskie domy studenckie z odpowiednikami niemieckimi i doszłam do wniosku, że to, by coś zmienić, zależy w dużej mierze od nas samych.

Życie było kiedyś o wiele prostsze, głównie dlatego, że jeszcze 30 lat temu nikomu nie śniło się o Internecie, a mass-media były mrzonką tak odległą, jak dziś podróże poza układ słoneczny. I wtedy ludzie byli chyba zdrowsi psychicznie.

(...)obserwacje i przemyślenia, które niestety źle świadczą o polskich mediach i to w wielu aspektach ich funkcjonowania.

Obok wciąż popularnej mody na ekranizacje komiksów ostatnio zauważyć można nowy, interesujący trend. Najlepsi reżyserzy nareszcie zainteresowali się zekranizowaniem klasyki japońskiej animacji, czyli największych dzieł anime.

Aby uprzyjemnić sobie oglądanie filmu albo idziemy do dobrego kina, albo zasiadamy przed jak najlepszym kinem domowym. Czy to na pewno jest to, o co nam chodzi? Jakże wspaniałe mogą być okoliczności przyrody.