Faktem jest, że Polacy decydują się na rozwód coraz częściej. Według badań Głównego Urzędu Statystycznego liczba rozwodów wzrosła o ponad 20 tys. w porównaniu z rokiem 2000.
Dla wielu kobiet i mężczyzn zakończenie związku małżeńskiego, to szansa na drugą młodość, przysłowiowe rozwinięcie skrzydeł. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że najczęściej rozwodzą się ludzie młodzi – ok. 24 roku życia – dlatego też równie często dochodzi do zawierania małżeństw powtórnych, których warunkiem jest rozwiązanie poprzedniego małżeństwa.
O tyle, o ile stosunkowo łatwo jest przeprowadzić rozwód cywilny, sprawa komplikuje się

w przypadku rozwodu kościelnego. Samo pojęcie rozwodu kościelnego jest niepoprawne

– Kościół Katolicki nie dopuszcza możliwości rozwiązania małżeństwa poprzez rozwód.

Możliwe jest natomiast stwierdzenie nieważności małżeństwa kościelnego.

Przyczyn unieważnienia małżeństwa jest wiele - impotencja, zatajona niepłodność, zawarcie związku pod przymusem lub presją, uzależnienie od matki, niedojrzałość emocjonalna – to tylko niektóre z nich.
Jak „rozwieść” się w Kościele? Pierwszy krok, to skierowanie skargi powodowej

o nieważność małżeństwa do Sądu Biskupiego (właściwego ze względu na miejsce zawarcia małżeństwa). Skarga powinna zawierać informacje o przebiegu małżeństwa oraz o tym, jakie były relacje małżonków przed zawarciem związku małżeńskiego. Należy również wskazać dowody i powołać świadków.
Następnie Sąd Biskupi przystępując do rozpatrywania skargi, określa jednocześnie tytuł,

z jakiego toczyło się będzie postępowanie. Sąd określa tzw. „formułę wątpliwości”

i dopuszcza możliwość wysłuchania drugiej strony.
Po tym etapie rozpoczyna się postępowanie dowodowe – biegli określają, czy istnieją realne powody unieważnienia małżeństwa. Po zamknięciu postępowania dowodowego dochodzi do etapu publikacji akt, podczas którego strony mają możliwość zapoznania się

z aktami sprawy. Przedstawiane są argumenty za (tzw. głos obrończy) i przeciw stwierdzeniu nieważności małżeństwa (przedkłada je Obrońca Węzła Małżeńskiego).
Etapem końcowym jest wydanie przez Sąd wyroku I instancji, który musi zostać potwierdzony specjalnym dekretem lub drugim wyrokiem.