Przez sześćset lat pierwotny kształt budynku został powiększony o dodatkowe pałacyki – jak XVI-wieczny pałac Amalii, kaplice (Hofkapelle, Hofmusikkapelle, Burgkapelle - wzniesioną przez Fryderyka III i przebudowaną w stylu barokowym przez cesarzową Marię Teresę), muzea (Naturhistorisches, Kunsthistorisches), cesarską bibliotekę, skarbiec, teatr narodowy, szkółkę jazdy konnej i stajnie dla koni. W związku z tym do budowy pałacu rękę przyłożyli najznakomitsi architekci pracujący w Wiedniu w różnych okresach czasu. Wśród nich znalazły się takie nazwiska, jak Filiberto Luchese, Lodovico Burnacini, Martino i Domenico Carlone, w baroku Lukas von Hildebrandt, Joseph Emanuel Fischer von Erlach czy Johann Fischer von Erlach (wykonał on projekt biblioteki - Prunksaal). Zanim Pałac Hofburg zamieszkali cesarze Austrii był on rezydencją Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Skonstruowany został prawdopodobnie przez Babenbergów lub Przemysła Ottokar II Wielkiego. Najstarsza część pałacu - Schweizerhof (Dziedziniec Szwajcarski) - zajęta była przez gwardię szwajcarską, która w XIII wieku strzegła Hofburga. Tam znajdziemy też Bramę Szwajcarską, w 1533 roku przebudowaną na styl renesansowy, a obok – plac In der Burg z pomnikiem Franciszka II. Niezwykle bogato prezentują się apartamenty cesarskie – meble, gobeliny, kryształowe żyrandole czy zbiory porcelany i zastawy stołowej (w udostępnionej dla zwiedzających Srebrnej Komnacie – Silberkammer) to niektóre ze śladów potęgi cesarskiej, jakie znajdziemy w pokojach. Jednak pod względem przepychu i barokowego dekoratorstwa z Hofburg wygrywa letnia rezydencja – Schönbrunn. Mowa oczywiście o komnatach, bo cesarski skarbiec nie ma w tym sobie równych – wystarczy wymienić znajdujące się tam 2860-karatowy szmaragd kolumbijski, 416-karatowy rubin winny, 492-karatowy akwamaryn, kielich Ferdynanda I wycięty z jednego kawałka agatu czy koronę cesarską z X w. i insygnia Rudolfa II z 1602 r – majstersztyk umiejętności jubilera. Nie brakuje też pamiątek sakralnych – jak fragmenty Prawdziwego Krzyża, gwóźdź z ukrzyżowania i cierń z korony cierniowej lub szaty duchownych uszyte z najdroższych i najdelikatniejszych materiałów, przez mistrzów krawiectwa. Renesansowe elementy pałacu łączą się z architekturą barokową, której najlepszym przykładem jest cesarska biblioteka Prunksaal, zaprojektowana w latach 1723–1726 przez rodzinę Fischer von Erlach (wspomniany wyżej Joseph z ojcem Johannem). Zlecenie na wykonanie biblioteki złożył Karol VI (to dzięki ustanowionej przez niego tzw. sankcji pragmatycznej tron po Karolu mogła objąć jego córka Maria Teresa Habsburg). Pod główną kopułą zdobioną freskiem Daniela Grana stoi jego pomnik. W gablotach bibliotecznych zobaczymy inkunabuły z XV w. otwarte na wyjątkowo pięknie udekorowanych stronach. Pewnej listopadowej nocy w 1992 roku w pałacu wybuchł potężny pożar w okolicach Redoutensäle na Placu Józefa. Ogień strawił część dachu i górne piętro. Renowacje tego fragmentu prowadzono do 1997 roku – teraz strop zdobią rysunki Josefa Mikla. Zwiedzając zabytki Wiednia warto zatrzymać się na tani nocleg we Wiedniu. Oferują dla swoich klientów atrakcyjne ceny noclegów i niepowtarzalny klimat oraz miejscową kuchnie.