Żółta, szeroko uśmiechającą się buźka, znana jest na całym świecie. Mało kto jednak wie, że historia tego symbolu liczy sobie już ponad 40 lat. Wiąże się on z amerykańskim grafikiem o nazwisku Harvey Ball, który stworzył go w 1963 roku. Dostał za to honorarium w wysokości 45 dolarów, gdyż znaczek ten przeznaczony był na logo pewnego ówczesnego przedsiębiorstwa ubezpieczeniowego. Problemem, który dotknął wtedy Balla była kwestia praw autorskich, gdyż na początku lat 70-tych okazało się, że jego „smile” widnieje już nie tylko na ulotkach firmy ubezpieczeniowej, ale i na kubkach do kawy, koszulkach, zegarkach a nawet papierze toaletowym i prezerwatywach. 10 lat po stworzeniu projektu, Ball próbował odzyskać do niego swoją autoryzację. Okazało się to jednak niemożliwe, gdyż w urzędzie patentowym znaczek został zarejestrowany przy nazwisku francuskiego dziennikarza, Franklina Loufrani, który za spore pieniądze rozpowszechnił go w 80-ciu krajach na całym świecie. Ball’owi nie udaje się odzyskać swoich praw nawet poprzez sprawę w sądzie. 12 kwietnia 2001 roku, w wieku 79 lat, umiera po krótkiej chorobie niewydolności wątroby. Na 3 lata przed śmiercią założył The World Smile Corporation, która pomaga chorym dzieciom.

A co się stało z żółtą, śmiejącą się twarzą? Od lat 70-tych przechodziła (i nadal to robi) z pokolenia na pokolenie, początkowo jako symbol kultury hippisów, potem jako wielki sztandar kultury acid house. Cały czas pojawia się też na różnego rodzaju gadżetach (torebkach, T-shirtach, kubkach do kawy, sznurówkach, chustach, paskach itd.) oraz zdobi tabletki ecstasy. Dodatkowo obecnie kojarzona jest z liczbą 303 oraz z okładkami oldskoolowych albumów i magazynów muzycznych, a naukowcy zastanawiając się czy Bell swoim odkryciem nie zapoczątkował czasem mody na emotikony, które zrewolucjonizowały wirtualną komunikację.