Zaczynając zupełnie obiektywną analizę polityczną Lewicy i Demokratów biorę pod uwagę że jest to formacja nowa i od niedawna istniejąca na naszej scenie nie zmienia to jednak faktów dotyczących owoców działania partii. Partii bezbarwnej i niemalże nie widocznej. Marzy mi się w Polsce 2 najwyżej 3 partyjny sejm , żeby jednak do tego doszło musi uklarować się podział na prawą i lewą stronę. Z prawej strony PO zdaje się umacniać swoja pozycje kosztem PiS-u na drugiej lewej stronie mamy LiD nie zdolny praktycznie do niczego. Pozycje partii lewicowych napewno osłabiły moje ulubione nagrania ostatnich lat. Dlaczego ulubione otóż dlatego że są kupa śmiechu i środkiem na poprawę humoru i również dlatego że pierwszy raz w życiu lewicowy polityk brzmi wiarygodnie. Bierzmo przeszłości związane z aferami min. Rywina i taśmy Oleksego na pewno lewicy popularności nie przysparzają ale faktem jest tez że ich echo zdecydowanie ucichło. Co w tej sytuacji robi szef formacji Wojciech Olejniczak i jego świta krótko mówiąc nie robią po prostu nic.

    Przeciętny wynik wyborczy ostatnich wyborów w dużej mierze LiD "zawdzięcza" stężeniu 40% choroby filipińskiej we krwi Aleksandra Kwaśniewskiego. Ale poza tym partia ma same plusy i ogromne pole do popisu. Po stworzeniu formacji na bazie SLD pojawiają sie w niej ludzie jak Władysław Frasyniuk, Janusz Onyszkiewicz i Jan Lityński tak na marginesie chyba najwięksi hipokryci wśród polityków ludzie którzy walczyli z systemem komunistycznym teraz startują do wyborów z list wyborczych z ludźmi starego systemu ale to już inny temat. LiD składający się z 4 partii ma olbrzymie możliwości i predyspozycje do ugruntowania sobie pozycji na lewicy równie silnej do pozycji PO na centro-prawicy.
Co dzieję się po wyborach i rozpoczęciu nowej kadencji politycy partii są nie widoczni nie rzeczowi i zachowują się jak piknikowcy w sejmie. Brak aktywności rzeczowej oceny rządu i propozycji na dalsze działania. Struktura partii z młodym przewodnicząc Olejniczakiem na czele który bardziej przypomina ucznia wystawionego do tablicy na siłę przez nauczyciela jest bezbarwna i mówiąc prosto słaba. Twarzami LiD-u które najczęściej oglądamy są postaci Olejniczaka i Napieralskiego którzy do budowy silnej partii nadają się mniej więcej jak ja czyli wcale. Wypowiedzi i działania "starych lisów" Szmajdzińskiego czy Kalisza są spójniejsze i maja jakiś sens. Jest to jednak taka druga ławka polityczna w tej partii. Partia nie ma pomysłu na nic próby zmiany pewnych elementów z czerwonych na niebieskie nie zmienią niczego w beznadziejnym PR partii.