O osobach niepełnosprawnych wiele się pisze, wiele się mówi i wiele się słyszy. Oczekiwałoby się od zdrowego społeczeństwa może nie 100% pomocy, ale może 80%. Niestety pomoc jest niewielka. Część ludzi dyskryminuje te osoby, odrzuca. Weźmy np. osoby cierpiące na zespół Downa. To oni są wystawieni na największe złośliwości i krytykę. Drwina z osób cierpiących na daną chorobę jest największym okrucieństwem. Dyskryminacja osób niepełnosprawnych wydaje się być szczególnie odrażającą formą patologii społecznej. Weżmy np. postać Maćka z telenoweli „Klan”. W internecie można obejrzeć wiele przeróbek z udziałem chorego chłopca. Część współczesnego społeczeństwa zachowuje się tak jakby osoby cierpiące na zespół Downa były komikami czy postaciami z kabaretu. Wyobraźmy sobie następującą sytuację : wchodzi kobieta, która ma w wózku lub na rękach dziecko, u którego zespół Dawna jest już widoczny. Część z nas nie uśmiecha się do maleństwa, jak to często robimy gdy wejdzie matka ze zdrowym dzieckiem. Raczej wielu z nas odwraca wzrok lub ma poważny lub smutny wyraz twarzy. Dlaczego się nie uśmiechamy? Czy to maleństwo nie zasługuje na jakiś miły gest? Jest to zapewne naszej strony pewnego rodzaju wewnętrzna bariera.

Podobna sytuacja jest z osobami chorymi na autyzm. Osoby cierpiące na zespół Kannera mają spore trudności komunikacją uczuć i związkami społecznymi. Występują również kłopoty z integracją wrażeń zmysłowych. Osoby z ASD mają również kłopoty z panowaniem nad swoimi emocjami. I te osoby są obiektem drwin wielu osób. Ludzie często prowokują chorych do wybuchu złości lub nabijają się z ich zaburzeń wymowy. Te osoby potrzebują szczególnej opieki i zrozumienia a nie złośliwości.


Osoby niepełnosprawne fizycznie i umysłowo są również dyskryminowane w momencie gdy szukają zatrudnienia.

 

Co prawda powstał projekt NIEPEŁNOSPRAWNI-PEŁNOSPRAWNI W PRACY, ale nie wszystkie zakłady pracy wzięły sobie do serca dany program. Bardzo powoli powstają różnego rodzaju wyjazdy, ośrodki, kolonie i dodatkowe zajęcia dla tego typu osób. Brakuje jednak chętnych do pomocy. Warto się zainteresować. Wiadomo, że do tego typu pomocy potrzebna jest cierpliwość. Jeśli nie mamy jej wystarczająco dużo to nie dyskryminujmy chorych osób. Odrzucenie osób niepełnosprawnych stanowi duży problem społeczny. Zatem powstrzymanie się od złośliwości i drwin będzie dużym postępem z naszej strony.