Szczegółowe zaprojektowanie systemu komunikacji wewnątrzorganizacyjnej jest niezbędne, by stworzyć system w pełni akceptowalny przez organizację, możliwy przez nią do wdrożenia i w dodatku taki, by jego plus nie przesłoniły pracownikom minusów (odwracając cytat z Misia).
Poniżej prezentuję najciekawsze według mnie wybrane metody projektowania systemów informacyjnych (systemów komunikacji wewnątrzorganizacyjnej).
Organization and Methods
Jedną z pierwszych metod rozwiązywania problemów w zarządzaniu informacjami w przedsiębiorstwie jest metoda OiM, której celem jest wzrost efektywności zarządzania organizacją, przez racjonalizację procedur, przebiegów pracy, metod, systemów komunikowania i kontroli oraz struktury organizacyjnej (Mikołajczyk, 1998, s. 216). Postępowanie badawcze jest złożone z pięciu etapów:

- ustalenie celu oraz przedmiotu badań (za główny przyjmuje się poprawę efektywności systemu komunikacji, szczególnie wzrost wartości komunikacji, z równoległym zmniejszeniem związanych z nią kosztów),

- zbieranie informacji (ustalenie zakresu realizowanych funkcji komunikacyjnych i określenie liczby i rodzaju wytworzonych, przetworzonych i/lub przesłanych w stosunku do pierwotnych założeń informacji),

- analiza i ocena stanu faktycznego (rozpoznanie struktury badanych procesów, szczególnie ustalenie czynności o kluczowym znaczeniu tj. takich, które tworzą wartość informacyjną, czynności o drugorzędnym znaczeniu – które mogą zostać zastąpione – oraz czynności zbędne),

- etap prowadzony na płaszczyznach organizacji pracy (racjonalizacja formularzy, obiegu informacji, metod i procedur działania, warunków pracy, automatyzację procesów komunikacyjnych) oraz organizacji zarządzania (utworzenie nowej lub udoskonalenie starej struktury organizacyjnej),

- wprowadzenie projektu w życie, będącego pod ścisłą kontrolą autora (autorów). (Czekaj, 2000, s. 76-77).
Metoda ta znajduje zastosowanie w zarządzaniu informacją ale i innych dziedzinach organizowania i przewiduje projektowanie całego systemu informacyjnego. Opiera się głównie na pracy zespołowej i wykorzystuje proste narzędzia komputerowe. Metoda ta podkreśla rangę społecznych aspektów komunikowania się i powiązanych z nimi procedur.