Bardzo irytuje mnie sytuacja na rynku pracy, jaka obecnie istnieje w Polsce. A dokładniej fakt, że młodzi ludzie ukończywszy studia nie szukają pracy w Polsce, a wręcz przeciwnie, wyjeżdżają za granicę. Dlaczego? Na to pytanie odpowiadać nie muszę. Każdy doskonale zdaje sobie sprawę, że tam, chociażby na Wyspach Brytyjskich życie jest łatwiejsze. Tutaj zaś na co dzień musimy stawiać czoło wielu problemom, które bardzo często doprowadzają nas do stanu zwątpienia i niechęci. Niestety, rzeczywistość jest bardzo niesprawiedliwa dla wielu ludzi, którzy starają się robić coś, co pomoże im kiedyś godnie żyć. Studiujemy, rezygnujemy z wielu rzeczy, na które inni mogą sobie pozwolić. Kiedy nadchodzi czas sesji odcinamy się od świata. Dniami i nocami przygotowując się do egzaminów, przeżywamy niesamowity stres. Kilka kilogramów mniej, czasem też więcej, kiedy pochłaniamy niesamowitą ilość słodkości, bo ponoć po tym mózg lepiej funkcjonuje, a może raczej nasz umysł w taki prosty sposób stara się to sobie wmówić, to i wiele, wiele innych rzeczy. Chodzimy z podkrążonymi oczami ziewając co chwilę i wtedy nikt nie pyta nas "dlaczego" bo doskonale wie, że okres sesji to także okres wielu nieprzespanych nocy. W końcu jednak mija czas egzaminów, czujemy się z siebie mniej lub bardziej dumni, aczkolwiek możemy w końcu odetchnąć na okres kilku miesięcy, po czym historia powtarza się na nowo. Cała rzecz polega na tym, że studia wymagają od nas mniejszego czy większego(rzecz jasna w zależności od człowieka) wysiłku co jakiś czas. Samo studiowanie wymaga również nakładu finansowego, szczególnie w momencie, kiedy ktoś nie studiuje w mieście rodzinnym. Nie zmienia to faktu, iż studia są ponoć najpiękniejszym okresem w życiu. Tak też rzeczywiście jest. Zupełnie się z tym zgadzam. Jednak moje pytanie brzmi następująco: Co dalej? Co po studiach? Chciałam tu podkreślić pewną bardzo ważną rzecz, a mianowicie studenci, którzy uczą się dziennie bardzo często nie mają możliwości na zdobycie konkretnego doświadczenia w danej dziedzinie, którym będą mogli pochwalić się w swoim CV. Kończąc studia dziennie mają wielki problem, bowiem żaden pracodawca nie chce przyjmować kogoś bez doświadczenia, gdyż nie ma najmniejszego zamiaru marnować dla niego czasu, kiedy za drzwiami czekają inni, być może z osiągniętym już wcześniej doświadczeniem zawodowym. W takim razie zadaję tu bardzo ważne pytanie: Gdzie mają zdobyć to jakże cenne doświadczenie i kiedy? Skoro w większości przypadków odprawiani są z kwitkiem i negatywną odpowiedzią. W takich właśnie sytuacjach młodzi zadają sobie pytanie: Cóż zrobić? Oczywiste jest, że ukończywszy szkołę wyższą, posiadają wykształcenie, z którym nie chcą pracować robiąc coś, co całkowicie nie jest adekwatne do ich zawodu a także, wykształcenia, ponieważ studiowali po to, aby robić w życiu coś, co ich szczególnie interesuje, co jest dla nich pasją, co sprawia im przyjemność, a zarazem przynosi korzyści materialne, które pozwalają im godnie żyć a praca sama w sobie sprawia im niesamowitą satysfakcję, mogą się wykazać, douczać, zdobywać kolejne doświadczenia, znajomości i poznawać środowisko, w którym się otaczają. Myślę, że takie jest marzenie większości studentów, którzy w jakiś sposób już planują swoją przyszłość. Posiadają w głowie pewną wizję, wizję lepszego jutra. Jednak przykre jest to, że w większości przypadków niestety wizja ta okazuje się tylko niespełnionym celem. Dlaczego tak się dzieje? Bo w naszym państwie wszyscy chcą, aby żyło się lepiej, ale nikt nie potrafi uczynić czegoś, co ten lepszy byt spowoduje. Ciężko jest się wybić, kiedy wokół otacza nas zinstytucjonalizowane, zbiurokratyzowane, a w dodatku, co najgorsze skorumpowane środowisko. W naszym kraju ciężko jest załatwić coś szybko i dobrze, a co dopiero znaleźć pracę, która będzie nas satysfakcjonowała i będzie adekwatna do naszego wykształcenia. Dlatego też młodzi ludzie emigrują, bo cóż innego mogą uczynić? Tam jest im lepiej niż we własnym kraju i ten fakt niestety jest przykry, ale prawdziwy. Cieszy mnie widok studentów, którzy zdając sobie sprawę z tego, że studiują dziennie i nie mogą zdobyć potrzebnego im doświadczenia angażują się chociażby w działalność różnorodnych organizacji studenckich, które w większym czy mniejszym stopniu zawsze przynoszą jakieś korzyści dla naszego rozwoju. Taka inicjatywa jest jak najbardziej pozytywna i potrzebna. Mam wielką nadzieję, że sytuacja ta niebawem....albo raczej w przyszłości zmieni się, lepiej późno niż wcale a wierzę, że kiedyś tak się stanie i nasze pokolenie będzie w lepszej sytuacji niż my teraz i wszystkim w końcu będzie żyło się naprawdę lepiej. Słowa te nie będą tylko i wyłącznie perswazyjnym hasłem reklamowym, który ma nakłonić wyborców do oddania głosu na konkretną partię a staną się rzeczywistością. Politycy zaś w końcu kiedyś będą mogli być dumni ze swoich przedsięwzięć. Tego im, Wam i sobie życzę. Jeśli zastanawiasz się nad pytaniem tytułowym moja odpowiedź brzmi: ZOSTAĆ. Mimo wszystko myślę, że należy próbować, działać, inwestować, przekonywać do siebie. Nie jest powiedziane, że jeśli nie udało się komuś to Tobie też się nie uda. A więc warto próbować, wyjechać można zawsze... Życzę powodzenia!