TASSILI-N-AJJER położone jest w płd-wsch Algierii w pobliżu granicy z Libią. Jest to masyw skalny zbudowany z piaskowca, którego długość wynosi 800 kilometrów, a szerokość 50/60 kilometrów. Ten niezwykle suchy teren poprzecinany jest kanionami (dawne koryta rzek), w języku Tauregów oznacza nic innego jak „wyżynę rzek”, występują tu ponadto skały wytrawione przez wodę w mnóstwo fantazyjnych brył skalnych z wyjątkowo oryginalną w skali całego świata galerią pod odkrytym niebem. Ilość plastycznych przedstawień nie jest znana nawet w przybliżeniu, gdyż nie spenetrowano dotąd całego obszaru masywu. Wiadomo jedynie, że jest ona ogromna; szacuje się ją na dziesiątki, a może nawet na setki tysięcy? Przedstawienia te powstawały przez kilka tysięcy lat i jak sądzą archeolodzy pierwsze ryty i malowidła można przypisać odpowiednikom naskalnej sztuki prehistorycznej (wizerunki wielkich zwierząt łownych), kolejne są już pochodem różnych wpływów kulturowych na tym terenie, lub fuzją kilku naraz, najmłodsze zaś z przedstawień sięgają czasów nowożytnych (schematyczne malowidła związane z problematyką karawan wielbłądów). Tassili jego wczoraj i dziś, stanowi niemałe wyzwanie dla nauki: archeologii, historii /60 czy badań nad zmieniającym się klimatem Afryki. Miejsce te może być także natchnieniem dla ludzi zajmujących się sztuką z pewnością dostarczy impulsów z zakresu malarstwa: prehistorycznego, symbolicznego, abstrakcyjnego, a nawet realistycznego.

Sztuka Tassili składa się z kilkunastu faz o zróżnicowanej tematyce i technice artystycznej. Henri Lhote, legendarny już badacz algierskiego płaskowyżu w próbie podsumowania wydzielił Cztery wielkie okresy: 1/Okres łowców albo okres antylopy (zaranie neolitu), 2/ Okres pasterzy bydła (neolit), 3/ Okres pasterzy oprzęgających i dosiadających konia (epoka wczesnohistoryczna),4/ Okres wielbłąda ( mniej więcej początek naszej ery). Podziały te oczywiście podlegają dalszej fragmentaryzacji, znajdują się w nich style, które ujawniają podobieństwa i tak ze starszych faz rozwojowych sztuki saharyjskiej należy wymienić style: „okrągłych głów”, i „hodowców bydła. Styl okrągłych głów podsycił także kształtowanie się współczesnego mitu o nawiedzeniu przez istoty pozaziemskie naszej planety i tchnięciu w cywilizacje ludzką za sprawą istot z kosmosu nowego ducha technicznych umiejętności. Mit kosmity - Marsjanina zastąpił niejako dawniejsze mity o wilkołakach czy wampirach, wątek ten był często podejmowany przez pseudo naukowca byłego archeologa Ericha von Danikena, który to w piramidach egipskich, płycie z Palenqué (kultura Majów), czy w „Wielkim bóstwie „marsjańskim”” z Żabbarenu (sztuka Tassili) itd., dopatrywał się obcych kosmicznych wpływów. W ten sposób Tassili zostało zaadoptowane przez pop-kulturę (nurt popularnonaukowy).

Okres okrągłogłowych postaci, jest rzeczywiście bardzo imponujący, wymienić należy „Łucznika przystrojonego piórami” z Żabbarenu, szczególnego uroku „Białą Damę” ze stanowiska Auanghet, „Łucznika” z Ti-n Tazarafit czy wreszcie „Wielkiego boga Sefaru” z Masywu Sefar (Tassili).