Wizja apokaliptycznego zniszczenia i wypełnienia się znaczeń z zakresu genealogii biblijnej zaczyna wypełniać się na naszych oczach. Po wiekach walk na lądzie i morzu front działań wojennych zaczyna przez współczesnych strategów wojennych być przesuwany w przestrzeń kosmiczną, tuż nad globem ziemskim, aby w ten sposób móc bez większych problemów kontrolować tzw. "Nowy Porządek" polegający na Amerykańskiej dominacji w świecie.
Amerykański imperializm, posiłkuje się tymi samymi schematami, na których przez wieki do roli światowego hegemona pretendowały poszczególne imperia. Naród rzekomo miłujący pokój, rodził się na trupie rdzennych kultur Ameryki Północnej. Indianie uważani za dzikusów nie zasługiwali na miano ludzi, podobnie jak tania, niewolnicza siła robocza sprowadzana z Afryki do budowania krwią i potem amerykańskiego cudu gospodarczego. Analogie są nazbyt jasne, aby móc je bagatelizować. Jednak, to dopiero w XX wieku, a ściślej po drugiej Wojnie Światowej, imperium, które od lat pracowało nad tym, aby najpierw zdobyć globalne umysły i zagnieździć się w nim na stałe, za pomocą swojej kultury, uzyskało swobodę kształtowania propagandy globalnej.

USA byłe imperium na dorobku, wkroczyło na arenę jako kolejny przedstawiciel militaryzmu po nazizmie, który poniósł porażkę i w konkurencji z komunizmem, który dostał zadyszki i odpadł gdzieś po drodze. Indoktrynacja w zakresie polityki, polega na tym, że większość ludzi na świecie, zanim najpierw pojmie, jaką rolę sprawują Stany Zjednoczone w zakresie kontroli globu, staje się kulturowo podległa modelowi kultury płynącej z Ameryki, która jest pierwszą forpocztą propagandy tej nacji. Trudno jest widzieć w Ameryce zagrożenie, jeśli już od dziecka człowiek przesiąka wzorcami wymyślonymi na potrzeby kulturowej dominacji. Niemal wszystkie nowe jakości i nowinki technologiczne, służą do totalnego multikopiowania przesłania o Ameryce, jako gwarancji pokoju na świecie, nauczycielce i strażniku demokracji. W przeszłości lepsze światy z hegemonem na czele miały powstawać za sprawą: Imperium Rzymskiego, Trzeciej Rzeszy, Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Dziś w tej roli bez wyjścia wyeksponowały się Stany Zjednoczone - Obrońca światowej demokracji w szeregu konfliktów konwencjonalnych od zakończenia drugiej Wojny Światowej, krok po kroku stawał się Żandarmem Świata, supermocarstwem, wciąż rozszerzającym swoją strefę globalnych wpływów. Można zaprezentować tezę, że walka z komunizmem, nie była walką o ochronę praw człowieka, a raczej walką z odmienną ideologią również pragnącą dominacji w świecie. Zarówno dla Rosjan, jak i dla Amerykanów (elity polityczne, sztaby wojskowe...) najważniejsze było nie dać się wyprzedzić w nuklearnym wyścigu zbrojeń. Amerykańskie interwencje w Korei, Wietnamie, Ameryce Łacińskiej, na Bliskim Wschodzie były i są powodowane chęcią stworzenia nie tyle świata demokracji, jak chcieliby widzieć, to rozmaici politycy poddani amerykańskiej agitacji, a bardziej świata, w którym jedne supermocarstwo, będzie dyktować warunki kulturowo-militarne całemu rodzajowi ludzkiemu. Kryzys gospodarczy, jaki dotknął Amerykę, nie wynika tylko z zadłużenia wewnętrznego, jest on raczej konsekwencją wizji supermocarstwa, które za czasów Reagana oraz Busha 1 i Busha 2, nasiliło stan konfliktów w świecie. - Styl życia Amerykanów, polityka gospodarcza rządu USA, ogromne wydatki na zbrojenia, niemal ciągły stan napięcia wojennego, rytmicznej interwencji z użyciem armii i służb wywiadowczych, za którymi kryją się rozmaite przewroty począwszy od Iranu, poprzez Nikaraguę, Panamę po Afganistan i Irak; długo by jeszcze wymieniać, prowadzą do kolizyjnych implikacji. Ameryka oczywiście nie może zrezygnować z pozycji supermocarstwa, a rzeczywistość po upadku ZSRR, spolaryzowała się już na tyle, że globalna hipokryzja stawia na szachownicy o wiele więcej niż wcześniej bywało wrogo-przyjaciół. Już nie tylko Rosja i Chiny, ale i Indie, Pakistan, RPA, i wiele innych państw maja w swoich scenariuszach rozgrywkę nuklearną, z Ameryką lub przeciwko niej. Od dziesięcioleci USA roszczą sobie prawo, do tak zwanej wojny prewencyjnej, nie koniecznie konwencjonalnej, ta wojenna doktryna polega na tym, że Stany Zjednoczone, jeśli tylko uznają za stosowne, że ktoś, lub coś, na terenie globu im zagraża mogą wówczas, bez konsultacji z Radą Bezpieczeństwa ONZ lub z zastosowaniem opcji wstrzymania się od głosu, zaatakować cel, który będzie zagrażał i stawiał polityczną kontrę. Do tej pory zastosowano tę praktykę kilkakrotnie, nie konsultując się z opinia globalną, wyroki takie podejmował Ronald Reagan w swojej - Pierwszej Wojnie z Terroryzmem „ podporządkowanie Ameryki łacińskiej; Prezydent Bush Pierwszy inwazja na Panamę (z pogwałceniem wszelkich norm, w tym praw człowieka, pacyfikacja ludności cywilnej); jak i później w drugiej tzw. "Wojnie z Terroryzmem" Prezydent Bush Drugi, atakując Irak mimo sprzeciwu całego świata, przy udziale w krucjacie koalicjantów, pomagających w obaleniu dyktatora, który jak wykazały amerykańskie służby posiada broń masowego rażenia. Wcześniej Amerykański prezydent, zanim przystąpił do krucjaty z terroryzmem, tuż po ataku z 11 września 2001r. na WTC , zadał sobie pytanie:  Dlaczego oni (w znaczeniu wszyscy którzy nie lubią Ameryki), tak nas nienawidzą? Odpowiedz jest jednak inna, to sposób prowadzenia polityki mocarstwowej budzi sprzeciw i kontrreakcję, a nie Ameryka jako taka.