Ystad, jesienna noc. Dwie nastolatki napadają na taksówkarza. Mężczyzna ginie, a aresztowane dziewczyny twierdzą, że zabiły go dla pieniędzy. Wkrótce jednej z nich udaje się uciec. Tymczasem w innej części miasta przed bankomatem zostaje znaleziony martwy człowiek z rozległą raną na głowie.
Zbrodnie jakich wiele - można by pomyśleć. Jednak Kurt Wallander podejrzewa, że kryje się za nimi coś więcej. Nieświadomy rozmiaru niebezpieczeństwa, osamotniony i nękany problemami osobistymi, wkracza w świat wielkich finansów i tajnych stowarzyszeń. Tym razem musi wykazać, że w cyberprzestrzeni jest równie skuteczny, co w realnym świecie. Czy pokonanie wirtualnej zapory przybliży go do prawdy?
Niezłomny Kurt Wallander musi stawić czoła – tym razem problemowi, który dla niego – już starszego detektywa, jest nowy. Komputery, globalizacja, możliwość szybkiego porozumiewania się oraz młodzież, która jest „wolna” to tylko niektóre sprawy, jakie nurtują w „Zaporze” komisarza z Ystad.
Mankell nie traci formy – „Zapora” jest powieścią doskonałą od A do Z. Nie spotkamy tam niedoróbek, niejasności czy zawieszenia akcji. Wszystko jest na swoim miejscu - wszystko ma swój cel. Dobrze, że w świecie, gdzie popularność równa się aniołki, demonki czy też boskość/nieboskość Jezusa, pozostaje pisarz tworzący ciekawe i umoralniające lektury.
Z molarnością jednak nie przesadza – bardziej sygnalizuje problemy niż daje proste rozwiązania. Nie można się jednak z Mankellem nie zgodzić, że problem narastającej przemocy (szczególnie wśród młodych ludzi) jest rakiem, który zżera nie tylko szwedzkie społeczeństwo.
Doskonale ubrana w słowa „Zapora” na długo pozostaje w pamięci. Czy uda się nam ją przełamać? Może dowiemy się tego z kolejnej powieści pisarza. Polecam.
„Zapora”

Hennig Mankell

Wydawnictwo W.A.B

2008-08-11