Zieleń Twoich oczu…spojrzenie jedno i już wiem, że wszystko jest tak jak być powinno. Jeden gest Twój…jeden choć nawet najdrobniejszy dotyk i mój świat należy do Ciebie. Miłość to skomplikowana rzecz. Znacznie prostsza okazuje się gdy jest nieodwzajemniona. Bo wtedy nie musisz się dla nikogo poświęcać, nie musisz robić żądnych obietnic ani nawet starać się być idealnym. Po prostu jesteś…sam dla siebie. Mimo to, ja preferuje tą drugą, odwzajemnioną, kiedy każdy dzień, to odkrywanie siebie na nowo. Te poranki przepełnione smakiem kawy i pocałunkami, które znaczą więcej niż słowa. To chwile tak ulotne jak nic na świecie, a zarazem tak trwałe, że nic nie jest w stanie wymazać ich z ludzkiej pamięci. Nigdy nie myślałam, że szczęście może być zawarte w tak niepozornych rzeczach, które na ogół są zupełnie niezauważalne dla przeciętnego człowieka. Nauczyłam się, że patrząc na kogoś można wypowiedzieć rzeczy, które z pozoru miały być niewypowiedziane i prawdopodobnie nigdy nie zostaną.

 

 

Tak…codziennie budzę się koło Niego…i doświadczam rzeczy o których mi się nawet nie śniło. Dlaczego mam nie wierzyć, że tak będzie zawsze. Że już nigdy nie popłynie ani jedna łza…że już nigdy nie powiem, że nie chce Go widzieć na oczy. Że wcale Go nie kocham. Bo miłość to skomplikowana rzecz. Wręcz nieodgadniona…pełna prozaiczności życia, nieogarniętego strachu, niewypowiedzianych życzeń i słów, które kiedyś tak bardzo raniły.

 

 

Chce już na zawsze być przy Tobie…mówić Ci te dwa najwspanialsze słowa na świecie każdego dnia. Wiem, że za każdym razem odpowiedź będzie taka sama. Miłość to naprawdę skomplikowana rzecz. Nawet teraz nie mogę uwierzyć, że jest częścią mojego życia. Że znów chce…i już nie muszę marzyć. Moje myśli są cały czas przy Nim i żadna rzecz na tym świecie nie może tego zmienić.