Link do tej strony to.: http://mojeofe.com/ofe-dla-zaawansowanych/67-powod
O powodach słyszało się wielokrotnie, podczas wprowadzania reformy emerytalnej. Ale czy pamiętamy o nich? Większość ludzi dawno o tym zapomniała będąc zajętymi sprawami dnia codziennego. I szczerze pisząc, wcale im się nie dziwię. Ja jednak rozwinę nieco ten wątek….


Od kilkunastu lat w mediach przewija się kwestia związana ze starzejącym się społeczeństwem. Rzadko zastanawiamy się nad skutkami zmian demograficznych, które będą nas wszystkich dotyczyć. Wydłużona średnia życia powoduje konieczność wypłaty emerytur przez dłuższy okres niż miało to miejsce w poprzednich dekadach oraz wzrostem liczby wypłacanych emerytur. Taki stan rzeczy przy utrzymaniu emerytur na stałym poziomie ich wartości, spowodować by mógł na tyle duże obciążenie dla Skarbu Państwa, że równałoby się to z jego niewypłacalnością.

„Przyczyną wprowadzenia reformy emerytalnej w Polsce była konieczność takiego dostosowania systemu zabezpieczeń emerytalnych do zmian na rynku pracy i spodziewanych tendencji demograficznych, które pozwoliłoby na ograniczenie wydatków państwa z tytułu finansowania emerytur a jednocześnie, zachowując prawa nabyte, stanowiło rękojmię wypłaty godziwych świadczeń w przyszłości”
Str. 7 „Bezpieczeństwo dzięki emeryturze” Raport na temat zakładów emerytalnych oraz sposobu wypłat emerytur z II filara, Wydawnictwo sejmowe, Warszawa 2002r.


Poprzedni system opierał się na wpłatach do ZUS osób pracujących, z których płacone były emerytury. W sytuacji, zwiększenia się liczby emerytów jedyną alternatywą byłoby zwiększenie płaconych na rzecz ZUS składek, co byłoby przez wielu uznane za niesłuszne działanie Państwa lub zmniejszenie wypłacanych emerytur. Zmniejszenie emerytur pomogłoby ustabilizować wydatki Skarbu Państwa do momentu jak emeryci z konieczności wywołanej zmniejszeniem się ich dochodów zwróciliby się masowo do opieki socjalnej po pomoc, co w dłuższym okresie doprowadziłoby do konieczności zwiększenia budżetu opieki socjalnej, która swoje finansowanie czerpie z budżetu Skarbu Państwa.


Przed wprowadzeniem zmian w systemie emerytalnym, obciążani za wypłatę świadczeń emerytalnych byli osoby aktywni zawodowo, płacący składki ZUS ( Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ). W sytuacji, problemów z płynnością finansową, Skarb Państwa pełnił rolę zabezpieczającą wypłatę świadczeń. Zauważalny przez demografów proces starzenia się społeczeństwa przy pozostawieniu poprzedniego systemu emerytalnego „groziłoby koniecznością podejmowania niepopularnych decyzji o wzroście składki w celu zapewnienia określonego poziomu świadczeń. Jednocześnie wzrost składki nie dawałby pewności, czy zachowana zostanie realna wartość emerytur. Innym rozwiązaniem sytuacji, która niechybnie by nastąpiła mogłoby być obniżenie świadczeń emerytalnych, co z pewnością przyjęte by zostało przez beneficjentów ( przyszłych emerytów ) z dużą dozą krytyki i niezadowolenia. Takie rozwiązanie, zakładając pomniejszenie świadczeń emerytalnych, żeby nie podnosić dodatkowo płatnikom ZUS obciążeń podatkowych doprowadziłoby do spadku zamożności emerytów, którym w dłuższej perspektywie konieczna byłaby pomoc socjalna. Doprowadziłoby to do konieczności podniesienia budżetu pomocy socjalnej kosztem skarbu państwa. Jak widać, utrzymanie starego systemu emerytalnego, co prawda wygodnego dla przyszłych emerytów byłoby niemożliwe. Każdy bowiem Skarb Państwa ma ograniczone dochody, a przy starzejącym się społeczeństwie stary system emerytalny byłby niemożliwy do utrzymania.”