„Zefir” to wybitna powieść psychologiczno-obyczajowa z akcją w Barcelonie historia dziewczyny, wchodzącej w dorosłość po Wojnie Domowej poszukiwanie miłości, radości i sensu życia na barwnym tle Hiszpanii lat 1940 Rok 1939.
Osiemnastoletnia Andrea przyjeżdża z prowincji studiować w Barcelonie. Zamieszkuje z rodziną matki. Nowy dom okazuje się smutnym miejscem, pełnym skłóconych i przegranych ludzi. Prawdziwego życia Andrea szuka więc na uniwersytecie, wśród swych koleżanek i kolegów. Czy je znajduje?


Książkę charakteryzuje bardzo wartka akcja, która czasami mogłaby biec trochę wolniej – czytelnik wiele razy musi wracać do pewnych fragmentów, by móc odkryć tajemnicę kolejnych scen, kolejnych kłótni i sporów. Tych ostatnich zaiste w książce nie brakuje – to duży plus, gdyż w książce spotkamy się z całą masą portretów psychologicznych, które idealnie oddają klimat Hiszpanii ówczesnych czasów. Pikanterii dodaje egzystencjalny ton, który być może wielu nie przypadnie do gustu, to jednak robi wrażenie.
Polecam tę nowość hiszpańskiej literatury, która urzeka i robi wrażenie na czytelniku.