Takimi też rządzą się ludzkie istnienia, które w toku ewolucyjnego wyścigu zbrojeń, rzucone zostały w mozaikę funkcjonowania, współczesnego skomercjalizowanego świata. Człowiek stanowi element, który dodany w prostym rachunku matematycznym, jeden do drugiego, stanowi o całości funkcjonowania codzienności.

Codziennie realizujemy swoje wielkie, małe istnienia, podążając życiowymi ścieżkami w bliżej nie określonym kierunku. Czas spalający okopcone knoty naszych istnień, przepływa gdzieś pomiędzy godzinami na przyspieszonych obrotach. Każdego dnia lawirując pomiędzy majaczącymi doświadczeniami codziennych doświadczeń, przypinamy sobie etykiety, które mają na celu zapewnienie nam udanej kampanii promocyjnej, sprzedaży reprezentowanego przez nas produktu, w postaci nas samych.

Stanowimy gotowe produkty, które staramy się umiejscowić na szczelnie poobsadzanych półkach życiowych oczekiwań. Całościowo stanowimy mozaikę zróżnicowanych potrzeb, wizerunków, wyobrażeń i wartości. Elementarnie jesteśmy jak nieociosane kamienie, które dłuta codzienności kształtują dla potrzeb dopasowania się w ramy misternej konstrukcji życiowej układanki. Nierzadko zakładamy maski, ukrywając przed światem zewnętrznym nasze wstydliwe ja.

Kreujemy obrazy i komunikaty samego siebie, bez zgody z własnymi wyobrażeniami, ale z wyobrażeniami przystającymi do reguł narzuconych przez oczekiwania modnego prawa rządzącego naszym światem. Prawa do istnienia, narzuconego wyścigiem zbrojeń, kto będzie lepszy, kto silniejszy. Jak wyżej wyspecjalizowane maszyny realizujemy codzienne schematy zaprogramowanej gonitwy. Postępujemy według gotowych przepisów na życie, od których tak uciekaliśmy kiedy byliśmy dziećmi. I nierzadko popadamy w nicość, w tym wyścigu zbrojeń, zanim jeszcze zdążymy się przebudzić...