Kolor złota zależny jest od zawartości oraz rodzaju innych metali w stopie. Złota ozdoba może mieć zabarwienie białe, które powstaje na skutek połączenia złota z niklem i palladem (tzw. białe złoto), może mieć odcień czerwony na skutek połączenia ze srebrem i miedzią oraz zielony, niebieski lub czarny, występujące dosyć rzadko. Do tej palety kolorów dochodzą różne odcienie barwy żółtej.
Na białe złoto panuje w Polsce moda od prawie 10 lat. Fachowo jest określane złotem palladowym lub złotem niklowym - od metali dodawanych do stopu. W stopie złota można te dwa metale główne zamienić srebrem lub manganem. Białe złoto w jubilerstwie pojawiło się w 1912 roku i było odpowiedzią na wzrost zainteresowania białą biżuterią oraz alternatywą dla drogiej biżuterii z platyny.
Rzadko produkuje się również złoto czarne, które jest stosowane przeważnie jako metal dodatkowy przykładowo do zegarków. Tę barwę uzyskuje się poprzez dodanie rodu lub rutenu - uzyskuje się wówczas barwę szaro-czarną, a stop może być matowy lub połyskliwy, lub dodanie węgla - wtedy stop ma intensywną barwę czarną.
Intensywność barwy stopu ze złota czerwonego zależna jest od dodatku srebra oraz miedzi. Zasada jest taka, że im więcej srebra, a mniej miedzi, tym odcień jest delikatniejszy i mamy do czynienia ze złotem różowym. Stosując zasadę odwrotnie, uzyskuje się złoto o intensywnej barwie czerwonej.
Do produkcji złota żółtego również stosuje się srebro i miedź. Zależnie od ich stosunku uzyskuje się złoto delikatnie żółte lub intensywnie żółte.
Złoto zielone powstaje na skutek zmieszania złota ze sporą domieszką srebra lub kadmu.
Złoto o barwie ciemnofioletowej lub granatowo-fioletowej nazywane jest złotem ametystowym. Stop o próbie 750 (18 karat) składa się z 78,5% czystego złota oraz 21,5% aluminum. Charakterystyczna dla tego rodzaju metalu jest jego kruchość, stąd najczęściej wykorzystywane jest jako element ozdobny w wyrobach ze złota żółtego i białego.
Złoto niebieskie zostało po raz pierwszy stworzone w latach 80. XX wieku w Szwajcari przez jubilera Ludwiga Mullera, który opatentował technologię produkcji. Złoto niebieskie to stop złota z żelazem i niklem. Jest najrzadziej stosowanym stopem złota. Zawiera od 74,5 do 94,5% czystego złota oraz od 5 do 25% żelaza oraz nikiel w minimalnej ilości od 0,5 do 0,6%. Pierwsze wyroby z niebieskiego złota trafiły do Polski w 1995 roku.