Nowa gęba w panteonie freaków prosto z USA. Tym razem chodzi o 24-letniego chłopaka z Alabamy. Muzyczne skrzyżowanie Nicka Cave`a z Johnnym Cash`em. Ucieleśnienie prawdziwego muzycznego Desperado. Gra sobie na gitarze z werwą, śpiewa zawadiacko, na twarzy posiada troszkę zarostu, a tekstowo konkuruje z Iggy Popem. Jego naturalny świat to ciemna strona mocy, miłości i życia. Fantastycznie ironiczny i zdystansowany, jeszcze nie zblazowany. Na płycie raz brzmi jak punk, innym razem gra z Meksykanami, a znów w utworze „The world is gonna break your little heart” brzmi jak… John Lennon! Po prostu wspaniałe cacko z wielobarwną, muzyczną strukturą. Głównie dla słuchaczy, którym najbliżej do szczerych, emocjonalnych facetów z ciemnymi okularami na nosie. Swoim luzem i nie stylizowaną nonszalancją rozbija nadęty balon showbiznesu. Nagina konwencje muzyczne do swoich potrzeb. W czasach wiecznego PR ten człowiek stawia na spontaniczność i szczerość. Kręci wariackie teledyski. Nagrywa bezpretensjonalne melodie. Mnogość stylistycznych masek zawartych na tej płycie musi kojarzyć się osobowościowo ze znanym u nas Michałem Koterskim. Obaj panowie wzbudzą w niektórych śmiech, a u innych uznanie za naturalność. Dan Sartain przywdziewa maski głównie błazeńskie, ale pod warstwą pudru, kryje się wrażliwsza powłoka. Poza niewątpliwym darem kompozytorskim posiada także zjawiskową zdolność układania lirycznych perełek. Na koniec mała liryczna próbka: „Young girls are stupid and they're cruel but what am I to do, 'cos I still want them anyway”. I wielki plus za okładkę.

Dan Sartain – Join Dan Sartain
Ocena: 4 gwiazdki tj. ****