"Z miłości do śmierci "

Srogie są męki piekła,

ogień płonie zawzięcie.

Jednakże sępy w powietrzu krążą piękniej niż mewy,

Które wirują z wiatrem w chłodnym blasku słonecznym,

A także wiatraczki w szpitalu, gdy przędą osnowę losu Z nadziei,

która nigdy nie wzbiję się tak wysoko Jak rozpacz życia,

co siada okrakiem na sępa grzbiecie.

Jeśli śmierć może lecieć z czystej miłości lotu

To czegóż nie zrobi życie właśnie z miłości śmierci?

Nadzieja jest tylko słowem, kiedy myślisz o ostatniej wieczerzy

Śmiech nie zakończy jej wesołości, ani nie ukoi naszej dziwnej namiętności

Dzieci się narodzą...