kiedy husarz dotyka swym wzrokiem kałuży

powstałej w wyniku emocji chmury

jego wzrok obiegnie świat do okrutnego boru podobny

jest w swej alogice logiczny

uśmiech kreuje ten czas, w którym istnieje dzień

kto jest tym husarzem?

ja?

oczywiście, że nie

ja jestem tym co trzyma  w ręku buławę

i kreśli obraz krzyczących w rozpaczy drzew

w tym boju zwyciężymy bo mamy gdzie wracać

bo ktoś na nas czeka choćby to był tylko powiew

wśród zaśmieconego świata

noc nie usiądzie na ławce

bo się boi

czego?

tego nie wie nawet ona sama

ale czuje strach

i pyta pomożecie?

a jakże, pomożemy!

krzycząc jak owce