Zawieszony

W braku powietrza – Próżni.

Na słodziutko-milutkich sznureczkach

Za szyję, twarz ręce.
Rozpostarty śród

Braku decyzji,

Przestrzeni absolutnej

I dowolności wszelkiej.
Milo i słodko

Dyndam

Spokojnie i wygodnie

Wiszę-

Na wietrze się unoszę -

jak Liść

Wzlatuję i dryfuję.

Górnolotnie.
I wszystko w porządku

Wyśmienitym! na tym

Najlepszym z możliwych Światów

I miło i przyjemnie i wygodnie…
Tylko z czasem

Coraz trudniej oddychać.