1. Historia narodzin betonu komórkowego.

Beton komórkowy, znany też pod nazwą gazobeton lub suporeks, jest jednym z najpowszechniej stosowanych materiałów budowlanych. Jego historia sięga jednak niezbyt odległych czasów, bowiem opracowanie podstawowych zasad jego wytwarzania miało miejsce u schyłku XIX wieku, a pierwsze patenty z nim związane zarejestrowano w Niemczech w 1890 r., w Norwegii w roku 1910, w 1921 r. w Danii i wreszcie w Szwecji w latach 1924 i 1931.

Najistotniejszymi wydarzeniami w historii betonu komórkowego były:

- opracowanie przez Amerykanów Aylswortha i Dyera metody spulchniania betonu komórkowego przy użyciu proszku aluminiowego, która nadal jest stosowana przez wszystkich producentów betonu komórkowego;
- wynalezienie w 1923 r. przez szwedzkiego architekta Axela Erikksona najkorzystniejszego sposobu utwardzania betonu komórkowego w autoklawach za pomocą gorącej pary wodnej;
I to właśnie rok 1923 – pomimo wcześniejszych osiągnięć i wynalazków – jest traktowany jako rok narodzin betonu komórkowego na rynku materiałów budowlanych.

Swoje powstanie zawdzięcza on kryzysowi energetycznemu, który miał miejsce przed ponad siedemdziesięcioma laty w Szwecji. Zarządzono wtedy w tym kraju drastyczne ograniczenie zużycia drewna na potrzeby budowlane. Rozpoczęto więc gorączkowe poszukiwania materiału, który łączyłby w sobie zalety drewna, takie jak wysoka izolacyjność cieplna, naturalne pochodzenie surowców, lekkość i łatwość obróbki, a przy tym był wolny od jego wad – a więc niegnijący i niepalny. Pierwszym, który dokonał tej sztuki był pracujący w mieście Yxhults architekt A. Erikkson. Jako pierwszy na świecie rozpoczął on przemysłową produkcję betonu komórkowego, oficjalnie rejestrując nowy materiał budowlany pod nazwą Ytong.

Pod względem ilości różnych nazw określających ten sam materiał, beton komórkowy nie ma sobie równych. W naszym kraju znany jest on przede wszystkim jako GAZOBETON lub suporeks. A także: unipol, belit, belix, termorex, siporex, hebel, czy wspomniany wcześniej ytong.

W Polsce już w 1949 r. w wytwórni cegły silikatowej w Redzie uruchomiono pierwszą eksperymentalną produkcję betonu komórkowego. Prapremiera, czyli rozpoczęcie produkcji przemysłowej, odbyła się 15 lipca 1951 r. Pierwsze wytwórnie betonu komórkowego w naszym kraju uruchamiane były na licencji szwedzkiej. W roku 1956 rozwiązano umowy licencyjne i w wyniku własnych badań opracowano polskie technologie produkcji. Produkcja gazobetonu rozwijała się bardzo intensywnie osiągając w 1967 r. poziom 14 mln m3 w skali światowej, a w roku 1985 już 40 mln m3 utrzymując się mniej więcej na tym samym poziomie do dzisiaj. Polska należy do wiodących producentów tego materiału. Od 1975 roku, pomimo długoletniego okresu spadku ilości budowanych obiektów, zapotrzebowanie na gazobeton utrzymuje się wciąż na wysokim poziomie, a jego udział w rynku materiałów ściennych wynosi ponad 40%.