- przecież tak wiele tej miłości w dzisiejszych mediach, na ulicach, czającej się z wystaw sklepowych… No właśnie, czasy nie do końca dzisiejsze, a miłość przecież nie zaczęła się degradować wczoraj ani nawet przedwczoraj.
Animacja Boba Godfreya powstała w 1979 roku. Nominacja do Oskara, nominacja do nagrody Bafta - choćby to właśnie czyni z filmu dzieło godne uwagi. Opinie na jego temat bywają różne. Począwszy od kompletnego niezrozumienia dla owej prestiżowej nominacji oskarowej, skończywszy jednak na okrzykach zachwytu tą uroczą parodią nieco starszego oskarowego zwycięzcy, francuskiego krótkiego metrażu, Le Ballon Rouge z roku 1956.
Tymczasem uroczy to raczej określenie pasujące bardziej do filmu Alberta Lamorisse niż do animacji Godfreya. W tym pierwszym mały chłopiec ucieka ze swoim czerwonym balonem przed bandą szykanujących go dzieciaków z sąsiedztwa. Biegnie krętymi uliczkami, stara się zaszyć pomiędzy budynkami. Wysiłki te idą na marne, gdyż wkrótce dwie grupy łobuziaków otaczają go i wyrywają balon. Obrzucają balon kamieniami, strzelają do niego z procy, by w końcu go przebić i pozostawić resztki wraz z poturbowanym właścicielem na pastwę losu. I to właśnie roztkliwia człowieka - historie dzieci roztkliwiają przecież.
Dream Doll to love story, ale i sex komedia w rubaszny sposób przedstawiająca zwyczaje i słabości dorosłych. W Dream Doll wspomniany starszy pan, szukając bliskości w końcu trafia na trop dmuchanych lal w sklepie z… dmuchanymi lalami. Nabywa jedną z gumowych pań drogą kupna, zabiera ją do domu. Wyczerpujące walki z systemem dmuchającym lali uwieńczone zostają połowicznym zgoła sukcesem, gdyż lala wydaje się wieść własne życie i nie do końca słuchać swego nowego właściciela. Sytuacja zmienia się po pozornym odrzuceniu jej przez naszego bohatera. Nagle to ona zaczyna gonić za nim, a miłość i wzajemna fascynacja pojawiają się niejako same i znikąd. Jak w życiu.. Miłość kwitnie. Para chadza razem na spacery: pan po ścieżce parkowej, lala uczepiona jego dłoni, unosząc się nad ziemią. Niczym chłopiec z balonem, a może to po prostu dorosła wersja chłopca z bagażem doświadczeń. Bagaż okazuje się jednak na nic zdać, gdyż i tę parę napada banda rzezimieszków. Z lali zostaje ino flak, a poturbowany pan pogrąża się w smutku.
I tak jak w Le Ballon Rouge nad losem tytułowego balona zapłakały wszystkie balony świata, tak i tu błyskawicznie reagują wszystkie dmuchane lale. Lale wiodące dotychczas, mówiąc delikatnie, rozwiązłe życie w towarzystwie swoich właścicieli, zlatują się zewsząd na miejsce zbrodni i zabierają naszego pana w krainę rozkoszy. Podobnie jak balony zabierają smutnego chłopca po stracie czerwonego przyjaciela w krótkim metrażu Lamorisse’a.