Tak zaczyna się płyta Muzykoterapii, które to zdanie zdaje się podpowiadać słuchaczowi, że za chwilę będzie świadkiem czegoś niezwykłego. Będzie zmuszony do „pracy” z płytą, do zastanowienia się, rozważenia muzyki i słów. A co z tego wynika?
Coś wspaniałego i niezwykłego. Trio serwuje nam wspaniałe połączenia: rewelacyjny wokal Izy Kowalewskiej, do tego wyrazisty, pulsujący kontrabas, a na dokładkę cudowna, niesforna trąbka. Za pomocą takich narzędzi zespół „leczy” nas swą muzyką, jednocześnie zapraszając na relaksującą wyprawę.
Na pewno wspólnym mianownikiem dla całej płyty jest jazz. I ten stary - z zadymionych klubów i ten nowoczesny - w królewskim mariażu z elektroniką. Muzykoterapia jednak w swojej podróży swobodnie przemieszcza się w różne muzyczne rejony. Czasami jest to klasyczny jazz z niesamowitymi improwizacjami wokalnym (Roman Two), czy soul z najwyższej półki (Love Haunting). Jeśli tego mało, możemy rozpłynąć się przy przestrzennych dźwiękach (Woda), czy beztrosko dać się ponieść przyjemnym melodiom i śpiewać razem z wokalistką (Winobranie). Możliwości jest bardzo dużo.



Zgodnie z definicją, od nas samych – naszego nastroju, percepcji, kontekstów sytuacyjnych i emocjonalnych - zależy, jak będziemy odbierać tą płytę i jak rozłożymy akcenty. Alternatyw jest bardzo wiele i gwarantuję, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Moim zdaniem jedna z najlepszych płyt polskich Anno Domini 2006.