Niebosiężne szczyty Himalajów zdobyto już setki razy. Istnieje miejsce na naszym globie, gdzie można by było je schować. To Rów Mariański. Najgłębszy rów oceaniczny na świecie, położony w zachodniej części Oceanu Spokojnego. Ciągnie się na odległość około 2000 km. Wchodzi w skład całego systemu rowów, które tworzą obrzeżenie Płyty Pacyficznej od strony zachodniej. Tam też ścierają się dwie płyty tektoniczne pacyficzna i filipińska, a jego głębokość to 10911 m. Poznaliśmy lepiej Księżyc, Wenus i Marsa niż ten teren naszego globu, który jest pod wodą. Jest to obszar 3/4 powierzchni Ziemi, a jego pojemności 515 milionów kilometrów sześciennych. Średnia głębokość to 3,7 km. Jest to ekosystem nie mający sobie równych na lądzie. Żywi miliardy ton różnych istot . Zawiera ogromne ilości ropy naftowej, rud metali, minerałów i innych bogactw naturalnych, których zasoby z braku danych nie są w pełni oszacowane, ale porównywalne z lądowymi. Spenetrowanie dna tych obszarów pozwoliłoby znacznie poszerzyć naszą wiedzę na temat ewolucji, czy rozwiązać wiele zagadek dotyczących powstania życia na naszej planecie.

Klimat Ziemi w ogromnym stopniu zależy od wirujących prądów oceanicznych o monstrualnych rozmiarach. Dokładne ich zbadanie być może umożliwiłoby sterowalność zjawisk klimatycznych, a na pewno pomogłoby zapobiegać klęskom żywiołowym przyjmującym postać suszy, powodzi czy tajfunów Mało poznane dotychczas organizmy, takie jak bakterie, rośliny i ryby żyjące na dużych głębokościach mogłyby dostarczyć zarówno materiał jak i niezbędnych informacji dla przemysłu farmaceutycznego, genetykom czy chemikom. Zbadanie największego twory geologicznego Ziemi jakim jest pasmo górskie mające 55 tys kilometrów ciągnące się w poprzek oceanów Atlantyckiego, Spokojnego i Indyjskiego po Morze Arktyczne pozwoliłoby zapewne poznać mechanikę płyt tektonicznych i zapewne wyjaśniłoby historię naszej planety.

Na niektórych obszarach Pacyfiku odkryto podwodne czarne chmury, będącej efektem silnie nagrzanej wody wypływającej, a ściśle mówiąc wybuchającej z podwodnych kominów, która po szybkim oziębieniu rzuca na dno rozpuszczone minerały zawierające cynk, miedź, związki siarki i krzemionkę. W ich okolicach żyją dziwne bakterie odporne na bardzo wysokie temperatury, żyjące w absolutnych ciemnościach, a w ich otoczeniu brak jest jakiegokolwiek pożywienia. Okazuje się, że czerpią energię z chemosyntezy . Są to zatem organizmy starsze ewolucyjnie od znanych nam na co dzień lądowych roślin fotosyntetycznych.