Już w VII w Iryjscy mnisi pędzili trunek zwany jako aqua vitae ( woda życia ). Według innych whisky miałaby zostać wynaleziona przez samego św. Patryka. Od XVII wieku zaczęto używać skróconej formy uiskie, zaś od około 1715 roku ta ewoluowała do whiskie. Nazwa współczesna - whisky - utrwaliła się ostatecznie w 1736 roku. W IX wieku, za sprawą mnichów z Irlandii, " lekarstwo " dotarło do Szkocji. Wzmianki o "wodzie życia" z jęczmienia pojawiają się w połowie XVI wieku. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1494 r z zapisków ówczesnego ....... brytyjskiego urzędu skarbowego .
Specjalne prawo stanowi, że szkocka whisky musi być destylowana w Szkocji, z wody i słodowego jęczmienia, do którego można dodać pełne ziarna. Nie może zawierać innych składników niż woda i karmel spirytusowy i musi leżakować minimum trzy lata w dębowych beczkach. Jedynym "obcym" składnikiem może być - choć nie musi - dodawany na krótko przed butelkowaniem karmel. Stosowany jest on w celu utrzymania stałej barwy poszczególnych partii whisky, lecz - przynajmniej teoretycznie - nie ma on wpływu ani na aromat, ani na smak whisky. W rzeczywistości leżakuje znacznie dłużej, nawet do 50 lat w składach celnych, czasem oznakowanych napisem : " Prosimy o ciszę. Whisky śpi ".
Na przełomie XVII i XVIII wieku parlament brytyjski opodatkował produkcję whisky, co spowodowało spadek produkcji. Oczywiście produkowano ją jak to zwykle bywa - nielegalnie. Ze względu na konieczność wytwarzania napoju w niewielkich ilościach wzrosła różnorodność gatunków i receptur, przekazywanych z pokolenia na pokolenie w klanach rodzinnych. Receptury te po dzień dzisiejszy są ściśle strzeżoną tajemnicą, a bimbrownicy przyczynili się do budowy potęgi imperium brytyjskiego. Od roku 1823, w którym znacznie zmniejszono podatki gorzelników i wynaleziono "patent still" do destylacji ciągłej, zaczęto produkcję whisky na skalę przemysłową.
Whisky szkocka - to królowa wszelkich trunków - posiada największą ilością gatunków i podgatunków, dzieli się na kilka rodzajów, posiada największą sprzedaż na świecie i od lat wytwarzana jest według tych samych receptur i najczęściej na tych samych urządzeniach co kilka wieków temu. Rozróżniamy dwa podstawowe rodzaje whisky szkockiej : - whisky słodową - whisky zbożową - whisky mieszaną (blended), będącą kompozycją tych dwóch pierwszych. W latach 70 i 80 XIX w epidemia filoksery spustoszyła francuskie winnice co spowodowało znaczny spadek produkcji win i koniaku. Na jego miejsce weszła whisky i znaczną część rynku utrzymała do dzisiaj. Większość gatunków dziś sprzedawanych to mieszanki whisky słodowej i zbożowej, a o jej pozycji i cenie decyduje długość leżakowania, odpowiednia kompozycja smakowo-zapachowa i rocznik. Stare roczniki na aukcjach uzyskują cenę po kilka tysięcy funtów za butelkę. W Browmore w magazynie dojrzewa prywatna beczka whisky królowej Brytyjskiej. Siedząc w wygodnym fotelu przy kominku i sącząc dwudziestoletnią whisky myślę : jak to dobrze, że nie ma już chorych mułów.