Przemijanie

W przytulnym pokoiku
Co stare czasy pamięta
Zakurzona na stoliku
Stała lalka uśmiechnięta
Oczy jednak ją zdradzały
Prawda była w nich ukryta
Wszystkie dzieci ją kochały
Każdy pewnie z was zapyta
Co się stało, że trafiła
Do miejsca opuszczonego
Czy się sama zagubiła
Któż doprowadził do tego
Znam odpowiedź oczywistą
To czas figlarz wszystko sprawił
Jej urodą rzeczywistą
Bardzo brzydko się zabawił
Włosy całkiem wypłowiały
Błękit sukni swój blask stracił
Dzieci za to ukarały
Lalki urok już im wadził