Maria Antonina była żoną Ludwika XVI. Doskonale sprawdzała się w roli dobrej i kochającej matki, była jednak zupełną ignorantką, jeśli chodzi o rządzenie, podobnie zresztą jak jej mąż. Do tego stopnia uwielbiała przyjęcia i ekstrawagancję, że zyskała sobie przydomek Madame Deficyt. Nic więc dziwnego, że wśród społeczeństwa rosło niezadowolenie. Rozrzutna moda i nieumiarkowane wydatki osiągnęły katastrofalne rozmiary i w końcu, w roku 1789, gniew ludu francuskiego doprowadził do wybuchu rewolucji.
Zanim jednak doszło do samej rewolucji, miały miejsce wydarzenia, które z pewnością się do niej przyczyniły, a zamieszana w nie była sama królowa. Została wplątana w wielką aferę, nie z własnej woli co prawda i niejako bez swojej wiedzy, ale ten fakt umknął uwadze społeczeństwa. Jako że w tamtym czasie szybko rosły obciążenia podatkowe, których jednak nie płacili ani magnaci, ani arystokracja, ani tym bardziej dostojnicy kościelni, rósł też deficyt skarbca królewskiego. Aby załagodzić gniew ludu, trzeba było znaleźć winnego całej tej sytuacji. Król, jako ten, który próbował wprowadzać reformy, z oczywistych przyczyn nie nadawał się do bycia kozłem ofiarnym, jednak jego żona – jak najbardziej. Ją więc oskarżano w licznych pamfletach o rozwiązłość, wiarołomstwo, spiski i trwonienie majątku państwowego. Oliwy do ognia oskarżeń dolała tzw. "afera naszyjnikowa". Dotyczyła ona wielkiego oszustwa finansowego, rozegranego w latach 1784 - 1785 w imieniu królowej, choć bez jej udziału i wiedzy, w gronie jednego kardynała, zabiegającego o jej względy, jednej hrabiny (z małżonkiem) i dwóch bankierów-jubilerów, mających na zbyciu najdroższy naszyjnik wszech czasów, zwany „klejnotem dla królów”.