Bali może z pewnością stać się celem wakacyjnej podróży, może też być czymś więcej niż tylko dwutygodniowym urlopem nad oceanem. Na wyspie można wypocząć na plaży, zmęczyć się wspinaczką na wulkan, czy też potańczyć w dyskotece(uwaga na zamachy bombowe). Można też wyciszyć się w świątyni i odnaleźć w niej swoje drugie, spokojne ja. Bali oferuje wiele atrakcji dla każdego, no może za wyjątkiem niepełnosprawnych, którzy nie znajdą tam wielu udogodnień dla siebie i w związku z tym ciężko im przyjdzie dostać się gdziekolwiek…
Wioski wyspy mają swój powolny codzienny rytm , coś jak u nas przed wojną. Na polach ryżowych nie uda się zobaczyć żadnych maszyn rolniczych, jedynym narzędziem pracy podczas „żniw” jest sierp. Praca na polu jest bardzo ciężka - prawie cały czas w wodzie do kolan – jednak tego na szczęście nie musimy doświadczać.
Miasta mają już inne tempo. Ulice są wąskie i ruchliwe, wszędzie pełno samochodów i skuterów. Trzeba naprawdę uważać podczas przechodzenia na drugą stronę ulicy (nawet na pasach bo piesi nie mają tam pierwszeństwa). Ale tak naprawdę życie zaczyna się wieczorem, ulica zaczyna naprawdę żyć, lokale i dyskoteki zapełniają się niemal do końca.

Strachu po zamachach terorystycznych z 2002 roku nie widać... 
Balijczycy są zupełnie inni niż Europejczycy. Zawsze spokojni i opanowani, nigdy nie podnoszą głosu. Na początku wydawać się może, że tłumią emocje, jednak po bliższym spotkaniu zdajemy sobie sprawę, że taka jest ich natura. Poza tym są dobrzy dla siebie nawzajem: troszczą się o siebie, dbają o wspólne dobro. To co najcudowniejsze, to ich miłość do dzieci, wszystkie są wspólne i kochane, wychowywane w atmosferze szacunku i miłości.
Wyspa bali to absolutna egzotyka, jeśli komuś nie odpowiada tego typu przygoda albo przeraża go bardzo długa podróż, może wybrać się nad polskie morze, które oferuje inny wachlarz przeżyć i doznań. Niekoniecznie gorszych czy słabszych…