9 lipca 2011 roku proklamowano utworzenie niepodległego Sudanu Południowego. Jeszcze przed tą datą, uznanie niezależności południowego sąsiada zapowiedział prezydent Sudanu, Omar al-Bashir, wcześniej współodpowiedzialny za bombardowania ludności cywilnej na południu kraju oraz czystki etniczne w Darfurze. Pod koniec czerwca 2011 roku Omar al-Bashir spotkał się w Pekinie z Przewodniczącym Chińskiej Republiki Ludowej, Hu Jintao. Obaj politycy wyrazili gotowość umocnienia współpracy i przyjaźni a także podjęcie wspólnych wysiłków w celu ochrony światowego pokoju. Zabrzmiało to zachęcająco ale niewiele wskazuje na to żeby al-Bashir wyzbył się destrukcyjnych metod dławienia opozycji, które na przestrzeni wcześniejszych dekad uczyniły go współwinnym śmierci setek tysięcy ludzi.
Podczas gdy trwały przygotowania do oficjalnych uroczystości proklamowania niepodległości Sudanu Południowego, północno-sudańskie wojsko z pomocą milicji, od czerwca 2011 roku prowadziły gwałtowną kampanię militarną w Kordofanie Południowym, granicznym stanie, który pozostanie pod jurysdykcją al-Bashira. Zdaniem tego ostatniego, działania wojsk sudańskich w Kordofanie Południowym mają na celu „oczyszczenie” prowincji z buntowników. Wiele wskazuje jednak na to, że ostatnia aktywność sudańskich sił zbrojnych w tym stanie dalece wykracza poza ramy konwencjonalnego starcia.
W raporcie Pierwszej Demokratycznej Grupy Sudanu (SDGP) siły rządowe zostały oskarżone o „przestępstwa i naruszanie praw człowieka ludności cywilnej” pochodzącej z grupy etnicznej Nuba. Wśród zarzutów wymieniono egzekucje, arbitralne aresztowania, tortury, podpalenia, zniszczenia infrastruktury i palenie kościołów, zwłaszcza w miastach Kaduki i Deleng. Pierwsze walki pomiędzy sudańskimi żołnierzami a byłymi członkami Ludowej Armii Wyzwolenia Narodowego (SPLA) wybuchły 5 czerwca. Obawy wśród ludności cywilnej są znaczne i zasadne. Członkowie ludu Nuba walczyli po stronie SPLA podczas niszczycielskiego 22-letniego konfliktu z rządem w Chartumie. Lokalni działacze ostrzegają, że obecne działania sudańskich wojsk mają podobny charakter do ataków przeprowadzanych na początku lat 1990., kiedy odwet rządowej armii kierowano na cywilów Nuba, w tym kobiety i dzieci.
Raport SDGP podkreśla, że wiele aktualnych zbrodni sudańscy żołnierze popełnili podczas chodzenia od domu do domu, poszukiwania osób podejrzanych o sympatyzowanie z południowosudańskimi rebeliantami. Sześciostronicowy dokument wymienia 20 cywilów, w tym nauczycieli, pracowników medycznych i księdza, którzy zginęli w ten sposób na przestrzeni ostatnich tygodni i ostrzega, że „dalszy wzrost skali tych zbrodni może podnieść ich klasyfikacje do rangi zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa”.