- Skąd zainteresowanie tym językiem? No właśnie czy esperanto to język?

-Esperanto, to nie tylko według oceny lingwistów język niemal 10-krotnie łatwiejszy od każdego innego, ładniejszy od włoskiego i bardziej elegancki od francuskiego, ale co najważniejsze, przepiękna idea, która zakłada sobie wyeliminowanie różnych między ludźmi nieporozumień, antagonizmów, wrogości i nienawiści. A więc przyjacielskie zbliżenie do siebie ludzi całego świata bez względu na ich narodowość, rasę, wyznawane poglądy i religię, przez ułatwienie im wzajemnego porozumiewania się.

- Jaka jest klasyczna definicja tego języka?

-Esperanto , to język zaplanowany, podobnie jak wiele innych języków narodowych, np. takich jak: serbski, chorwacko, słoweński, turecki itp. Zaliczane jest do grupy języków indo-europejskich. Bazuje na słownictwie pochodzenia: romańskiego - 70%; greckiego - 14,7%; germańskiego - 10,4%; słowiańskiego - 0,9 % i innych 4%.



- Ile osób na świecie posługuje się nim? Czy jest on tak samo użyteczny, jak np. angielski?

- Są różne szacunki, np: prof. Sydney Culbert z Uniwersytetu Washington ocenia tylko na 2 mln (Tyle też ludzi korzysta np. z języka litewskiego, czy też hebrajskiego), UNESCO ocenia na około 10 mln a inne źródła mówią nawet o 20 mln. Esperanto jest drugim po angielskim językiem najczęściej używanym w internecie. Esperantyści są niemal w każdym kraju. Corocznie organizowane są Światowe Kongresy Esperantystów, każdorazowo w innym kraju. W 2009 r. odbędzie się 94 Światowy Kongres Esperantystów w Białymstoku. W sondażu internetowym prowadzonym w Austrii na temat: "Jaki język powinien obowiązywać w państwach Unii Europejskiej, aż 64,8% Austriaków opowiada się za esperantem, 12.2% za niemieckim a tylko 11% za angielskim.

- Esperanto ma niecałe sto lat.Krótki to okres, jak na język?

- Historię języka trudno wyrazić w kilku zdaniach. W 1887 r. Ludwik Zamenhof opublikował pierwszy podręcznik j, esperanto. Już w 1922 r. Liga Narodów miała podjąć rezolucję wprowadzającą esperanto jako drugi obok narodowych język obowiązujący w całym świecie. Storpedowały to Francja i Anglia, zainteresowane tym aby to ich języki były światowymi, bo z tego tytułu czerpią ogromne korzyści.. W ONZ złożono w tej sprawie dwie rezolucje: jedną w 1946 r. podpisaną przez 15 mln ludzi w 76 krajach, a drugą w 1966 r. podpisaną przez 71 mln. ludzi w 74 krajach, w tym 114 prezydentów, premierów i ministrów, 1359 parlamentarzystów, 995 językoznawców, 6932 uczonych różnych specjalności i 6620 artystów i dziennikarzy. Efektem tego było tylko dwukrotne wydanie odpowiednich rezolucji UNESCO podkreślających niezwykłą przydatność tego języka i zalecających poszczególnym państwom jego upowszechnianie. Spośród niezliczonej ilości różnych projektów języków sztucznych i zaplanowanych tylko esperanto potwierdziło swą wszechstronną przydatność, wciąż żyje, rozwija się i zyskuje coraz liczniejszych zwolenników.